De kapelaan en de verlichte b.h.
Jan Bos. Noodgedwongen uit een
ander vaatje tappen.
Eenmaal gestart met de winkelverkoop
brak er grote paniek uit toen bleek dat Jan
niet in het bezit van de vereiste papieren
was. Met de desbetreffende instanties
werd gepraat en gesoebat over ontheffing
en uitgelegd dat winkelsluiting verstrek
kende gevolgen voor het gezin zou heb
ben. Gelukkig had men begrip voor de
situatie en zou er ontheffing worden ver
leend op voorwaarde dat Marie een vak-
test zou gaan doen. Marie vertelt over
haar vaktest het volgende: ’’Daar waren
toch grote zalen in Krasnapolsky in
Amsterdam. Ik moest een test doen voor
textiel. Ik zat aan een tafeltje met twee
heren tegenover me. Komt er plotseling
een derde man bij. Ik zei: ’’Waar komt U
vandaan, ik heb U nog niet eerder gezien.”
Schoven ze me een corset toe, zo eentje
met een binnenband en vroegen aan me:
”Aan wie zou u die verkopen?” Ik zei:
Zo zag de winkel
van Jan Bos er van
binnen uit.
De buren van Piet Bekker, Lou Groen en
zijn vrouw, waren 12 'Ajaar getrouwd en
gaven feest. Vanzelfsprekend was de hele
buurt op dit feest van de partij, ook Jan
Bos en zijn vrouw Marie Dekker. Jan Bos,
geboren op 22 juni 1914, was de zoon van
Anton Bos en Betje Beemsterboer.
Alhoewel tuinder van beroep, zwaaide hij
bovendien samen met zijn vrouw Marie
de scepter over café ”de Tortelduif’, nu
het pand Kerkstraat 18. Dat café, annex
kruidenierszaak, bracht jammer genoeg
weinig geld in het laadje. O, zeker, het
was daar gezellig toeven, vooral onder die
mooie spreuk boven de bar: ’’Hier is de
heldere wolk, de baas lust het net zo goed
als het volk.” Maar van gezelligheid kon
het gezin niet eten. Toen stond op zekere
dag Gert Groot bij hem op de stoep met de
vraag of Jan zijn zaak aan hem wilde
overdoen. Gert wilde graag trouwen en
zocht ruimte om een schildersbedrijf te
beginnen. Jan had weinig bedenktijd
nodig en verkocht het café aan Gert. Óp
2 mei 1946 verhuisden Jan en zijn gezin,
drie kinders rijk, naar de schuur achter het
huis van Freek van Schagen (nu Jaap van
Schagen) aan de Kerkweg 38 en werden
alzo buren van Piet Bekker. Maar toen
sloeg in 1948 het noodlot toe. Op de
Veluweweg kreeg Jan een motorongeluk
en raakte gedeeltelijk invalide. De toe
komst zag er voor Jan en zijn gezin som
ber uit. Hij was weliswaar bij Freek Stoop
werkzaam, maar uitkeringen voor onge
vallen zoals deze, waren nog niet bij de
wet geregeld. Zo, zonder inkomsten,
stond Jan Bos ervoor op het feest van Lou
Groen, toen Piet Bekker hem aanstootte
en vroeg: Is mijn zaak niks voor jou
buur?” Jan besefte dat hij toch met iets
zijn brood moest verdienen greep de
geboden kans aan en kocht de zaak van
Piet. Het was in het jaar 1948. Zijn vrouw
Marie zegt daar nu over: ’’Eigenlijk was
de koop uit nood geboren, echt onze zin
was het niet.”
19
