KERKSTRAAT 40,
DE WINKEL VOOR DE WONING.
i
L v®
Piet Bekker, de grondlegger.
Bonzo-kousen met lijfjes.
Het huis aan de Kerkstraat 40, wat nu
Bowling Waarland is, was voorheen
jarenlang een manufacturenwinkel.
In dit pand dreven drie neringdoende
families handel. Hun herinneringen
daarover worden in dit artikel van zol
der gehaald.
Trouwfoto
van Piet Bekker en Wilhelmina Burger.
2) Pilostof: gekeperde,
grove bruine stof.
Baai: dik-ttiver
wol flanel.
Freek van Schagen (nu Jaap van Schagen)
ligt een mooie lap grond, daar zetten we
een woning met winkel neer." Piet liet
geen gras over zijn plannen groeien en gaf
David van der Gulik en Simon Jaspers
opdracht het pand voor hem te bouwen. In
1919 waren de aannemers met de bouw
klaar en was Waarland een fraaie winkel
rijker. Bij de feestelijke opening hing de
rood wit blauwe vlag in het vlaggegat aan
de dakkapel uitnodigend te wapperen
voor werk aan de winkel.
Een bruggetje over de sloot gaf toegang
tot de fraaie winkeldeur. Achter de andere
deur bevond zich een kantoortje. Daarin
stond ook een stencilmachine waarmee
folders werden gemaakt, hetgeen voor die
tijd hoogst vooruitstrevend was. De win
kel met zijn volle ladenkasten, al of niet
voorzien van glas, de stellingen en plan
ken met de daarop hoogopgetaste koop
waar, liet een gevarieerd assortiment aan
goederen zien. Er waren voorwerpen te
koop voor het alledaags gebruik maar ook
duurzame artikelen, die men eens in de
zoveel jaar aanschafte. In de laden lagen
de hemden en broeken gemaakt van flanel
of baai 1strakgevouwen en loodrecht op
stapels. In een andere hoek van de winkel
lagen de rollen stof in verschillende des
sins op planken te kust en te keur uitge
stald. Dochter Trien maakte daar op
bestelling jurken en mantels van. Zelfs
herenpakken werden op verzoek door
haar gekeerd en zo weer tot nut gemaakt.
Daar lagen ook de Bonzo-kousen met de
witte randjes, bestemd om de jongensbe-
nen warm te houden, vlak naast de lijfjes
met knoopsgaten-elastiek. Met de winkel-
sluitingstijden nam men het toen niet zo
nauw. Zo kocht men ’s zondags voor
zeven uur gerust nog even een paar kou
sen om gepast gekleed ter kerke te gaan.
Duurzaam en niet duur, daar lette de klant
op. De werkbroeken en kielen hadden van
het landwerk veel te lijden en werden
daarom van pilo stof2) gemaakt.
Ook op het gebied van keukengerei was er
volop keus: van pannenset tot pollepel,
van borden tot bestek, alles was te koop.
Kopjes en rode zakdoeken voor dagelijks
gebruik, kleden voor op de vloer en krui
ken voor in het bed, alles voor de woning
was daar te krijgen. Vitrage, gordijnstof
en tijk voor matrassen werden in de
Het begon allemaal met tuinder Piet
Bekker, die al een tijd behoorlijk last had
van zijn rug. Piet Bekker. geboren in 1884
te Langedijk, was gehuwd met Wilhel
mina Burger uit 't Veld. Zij woonden met
hun acht kinderen in een oud stolpboerde-
rijtje aan de Veluweweg 29. (Op deze
plaats staat nu de woning van André
Groen.) Zoon Dirk Bekker verhaalt daar
over: ”Dat mijn broer Klaas werd gebo
ren, lag ik in de wieg. Om voor hem plaats
te maken, werd ik zachtjes op het tweede
bord (plank) van de kast gelegd. Zo werd
mijn nieuwe wieg geboren." Maar terug
naar Piet Bekkers zere rug. Omdat hij de
tuinderij niet meer kon bolwerken, zocht
hij naar een andere broodwinning. Piet
bezat een ondernemende geest en toen hij
hoorde dat er een kerk in Waarland zou
worden gebouwd, zei hij dan ook tegen
zijn vrouw: "Bij de kerk is werk, naast
i
r vz1'' A.1
17