a
Al flanerend over de kennis liep men ook
zeker de kennisfotograaf tegen het lijf.
Op grote afstand zag hij je al aankomen.
Vader, moeder en kroost werden met snel
le handbewegingen dicht bij elkander
geduwd. De fotograaf deed een paar pas
sen achteruit, drukte op zijn toestel en het
gezin was vereeuwigd. Bij jonge stelletjes
pakte hij de arm van de jongen en legde
deze losjes over de schouder van het
meisje. Grootouders, broers en zussen, de
zuigelingen in de kinderwagens, alles wat
passeerde ging op de kiek. Fotograaf
Schouten heeft zo vele Waarlanders tij
dens de kermis geportretteerd. De foto’s
werden aan het einde van de dag door
hem zelf ontwikkeld en hingen dan aan de
waslijnen van Jb. Pancras, tussen de pere-
bomen, te drogen.
Kermisvieren was een sociaal gebeuren.
Men sloot zich bij andere feestvierders
aan en als aan het eind van de middag de
magen begonnen te knorren, dan stapte de
groep bij deze of gene naar binnen, schoof
aan tafel en at mee. Moeders van opgroei
ende jeugd zorgden er wel voor dat er op
die dagen een flinke pan soep klaarstond
Van Posthoorn naar Tortelduif visa-
versa
Waarland, 27 augustus 1993
Jeanet Stroet.
We schrijven: 18 juli 1923.
De krant bericht: Dat met postduiven wel
iets is te verdienen ondervond Dinsdag
morgen de heer Oudejans van Schagen.
Toen hij in het Waarland kwam om in het
café ”De Tortelduif’ op te nemen hoeveel
bier er noodig was voor Dinsdag (tijdens
de kermisgaf hij de bestelling met zijn
duiven mee. Vijf kwartier daarna was het
bier in Waarland. De duiven waren bij het
café opgelaten, vlogen daarna naar de
kerk een paar maal in het rond, en toen op
Schagen aan. De vlucht duurde veertien
minuten.
Het opdrinken van het bestelde bier ging
stellig in hetzelfde vluchtige tempo.
en er genoeg brood in huis was. Kermis
vieren deed jong en oud. Als vader en
moeder te kermis wilden en de allerklein
ste wilde niet slapen, dan werd een suiker-
dot, gedoopt in brandewijn, in het huilen
de mondje gestopt. Maar dit was meer
uitzondering dan regel! Als de kinderen
wat jengelig werden dan liepen vader en
moeder van het ene café naar het andere.
Dat was een mooi loopje. Het verzette de
zinnen en toch liep men steeds weer de
kermis tegemoet. Bij het ene café stond de
danstent met een orgel en bij het andere
draaide de zweefmolen. En overal werd
getapt.
De heren van de harddra
verij controle bijeen op 28
augustus 1962 voor de
smederij van Masteling.
van links naar rechts:
Freek van Schagen, Piet
Nieuwboer, Jb. Pancras
en Gert Jonker.
De borrel en dikke siga
ren lieten ze zich best
smaken.
Vooral tijdens de jeugdjaren maakt de
kermis de grootste indruk. Het is een echt
gemeenschapsfeest van dorpsgenoten
onder elkaar, dat zijn bestaan zeker waard
is.
Waarland aanreed. Eenmaal bij Gert aan
gekomen werd de brief hem overhandigd.
Tot zijn verbazing las deze: ’’Stuur deze
man in laveloze toestand terug naar
Dirkshom.” Waarop hij tegen Piet zei:
’’Komt dik voor mekaar.” Wat beide man
nen die dag samen verder hebben uitge
spookt, het was tenslotte kennis, vertelt
de volksmond niet. Waar is, dat ze niet in
het café zijn beland, maar had Gert thuis
nog niet wat onder de kurk?
H
23
- 11
MO» V
MO W
