Aan de redaktie
't Poepennest
A. Zutt, Sabinahof 2, augustus 1992.
Achter de woning nog
restanten van de arbei-
derskeet?
Het is wel bekend, dat de mensen van
mijn generatie zeer veel veranderingen en
vernieuwingen hebben meegemaakt. Het
is mijn idee om sommige van die veran
deringen te beschrijven en hoe die veran
deringen werden ontvangen. Was ieder
een er blij mee of werd iedereen er beter
van?
Als eerste grote verandering zou ik willen
noemen "de uitvinding van de maaima-
chine". Menigeen zal zeggen: "Was dat
dan zo'n grote uitvinding?" Maar lees ver
der.
In de tweede helft van de vorige eeuw
bestond Noord- en Zuid Holland en
Utrecht voor het overgrote deel uit gras
land. Zelfs Waarland ten noorden van de
Kerkstraat was vrijwel geheel grasland,
de Slootgaard was grasland en ga zo maar
door. De ene helft van dat grasland werd
beweid door de koeien, en de andere helft
was hooiland en moest in korte tijd
gemaaid worden met de zeis (handwerk
dus). Maar dat kon een veehouder zelf
niet doen. Stel je voor, een veehouder met
20 ha grasland, had 10 ha hooiland. Hij
had nog wel wat anders te doen. Er moest
daarom een oplossing komen. Hoe de
contacten zijn ontstaan weet ik niet, maar
in Drenthe, Overijssel, Gelderland en
zelfs in Duitsland woonden aan het einde
van de vorige eeuw veel kleine boertjes
de z.g. keuterboertjes. (1 koe of geit, wat
varkens en veel kippen). Deze mannen
hadden in de zomer veel vrije tijd, want
dat boerderijtje kon moeder de vrouw wel
bewerken. Deze mannen nu kwamen in
de zomer naar West Nederland om hier te
helpen met maaien en hooien. Deze men
sen waren algemeen bekend onder de
naam "De Poepen". In de vorige eeuw
werden alle Duitsers "Poepen" genoemd.
Toen na enkele jaren de meeste boeren
een maaimachine hadden aangeschaft,
werden al deze mensen werkeloos met
alle gevolgen van dien. Sociale voorzie
ningen bestonden toen nog niet.
20.
Het is mij bekend, dat de redaktie van
"Toendertoid" er prijs op stelt, dat som
mige ouderen het een en ander zouden
vertellen uit vroeger jaren. Gezien mijn
leeftijd (ver boven de 80) wil ik proberen
hieraan te voldoen.
Nu staat er in de Slootgaard een huisje,
nog vrij algemeen bekend onder de naam
het Poepennest". Een huisje waar vroe
ger de maaiers samen kwamen. Na zes
lange dagen werken was het voor hen een
verpozing om 's zondags hier bijeen te
komen om samen te praten met landgeno
ten in hun eigen dialect of moedertaal,
hun eigen liederen te zingen en samen te
bidden overeenkomstig hun religie en zo
zich enigszins thuis te voelen.
Van het huisje is helaas weinig overgeble
ven. Maar een oud schuurtje staat er nog.
maar is zo'n plek niet "heilig"? Is het
"Poepennest" geen monument? Is hier
geen taak weggelegd voor de Stichting
"Waarland van Toen" om zo'n monument
te bewaren en te beschermen? Soms lezen
we in de krant dat ergens een turfschuur
gerestaureerd wordt. Maar is "het
Poepennest" niet zo'n monument en
waard om bewaard te blijven?
Slootgaardweg 27.
De plaats van het
Poepennest
