19.
Cor van der Heijden en
neef Kees Bakkum.
13 november 1957.
Hierboven een foto van Agie Bakkum bij
de molen. Genomen op Koninginnedag
1992, nu zelfeens op de foto.
Waarland, september 1992,
Agie Bakkum en Riet Wever.
met de verkaveling. Ome Cor haalde hout
met de schuit uit Alkmaar. Janus en
Simon Wijte uit de Wogmeer en Frans
Ruiter uit Spierdijk moesten met nog een
paar helpers de molen weer herstellen.
Dat was allemaal handwerk, de molen is
toen ook weer rechtgezet. In 1946 ging ik
bij opoe en opa van der Heijden werken.
Eerst om de 14 dagen, maar in 1949 over
leed opa en kwam ik hier voor dag en
nacht werken. Ik moest me eerst laten
inschrijven bij het gemeentehuis in
Dirkshom. Het was die dag bar koud en ik
wist de weg niet goed dus ging ik bij een
boerderij vragen hoe ik moest fietsen. De
vrouw die daar woonde zei :”Kom d'r
maar effies in, den ken je wat durwarme
boi de kachel." Later hoorde ik van ome
Cor dat ik bij Cees Bakker was geweest.
Tot 1956 waren we met z’n drieën in de
molen. Toen overleed opoe, het was op
een zondagochtend en ome Cor was naar
de kerk. Ik ging gauw naar buurvrouw
Groen en die liet ome Cor snel terughalen.
Dat gebeurde één keer toen ome Cor hier
pas was aangesteld; de molen draaide en
onderin brak de vijzel en viel naar
beneden, alles was kapot, ook bovenin de
molen Alles moest worden gerepareerd
maar het was oorlog en er was geen hout
te krijgen, maar met ruilen van etenswa
ren zijn we toch aan hout gekomen. Maar
het water uit de polder moest weg en het
oude watermachientje (stoomgemaal)
moest maar zolang dienst doen. Ome Cor
had echter nog nooit met zo’n ding
gewerkt. Cor van Ophem was degene die
hem in een paar uur wegwijs maakte, hij
moest het al snel alleen gaan doen. Hij
moest dan eerst de grote ketel volpompen
met water (maar er waren steeds verstop
pingen), dan vuur stoken maar doordat
het koud en vochtig in de schoorsteen was
trok deze heel slecht. Ome Cor deed dan
droog bladriet door het luik in de schoor
steen en stak het in brand, dan takken sto
ken onder de ketel en ook vetkolen gingen
erbij. Dan na 7 of 8 uur zo medderen was
de ketel zo op temperatuur dat er gemalen
kon worden; de drukmeter moest name
lijk op het juiste punt staan. Het bouwjaar
van de watermachine was 1877. Hij
mocht niet op volle kracht lopen anders
ging de vijzelbalk krom. Zo duurde het
dus heel lang voordat je het waterpeil in
de sloten zag zakken, tegen die tijd regen
de het zowat al weer. Het was dus dag en
nacht doorgaan! Rusten kon niet, alles
moest je in de gaten houden! Toen ging
ome Cor van vermoeidheid door zijn
enkel en moest er andere hulp komen,
Jaap Groen van de buren uit het sluishuis
kwam helpen en Ome Cor gaf aanwijzin
gen. Later ging hij maar met een stok aan
de loop, maar van de watermachine naar
de molen was nog een pittig eindje met de
stok! Zelf heb ik jaren dat padje gelopen
om water te halen, waterleiding was er in
de molen nog nietdat kwam pas in 1950
In 1950 draaide de molen niet meer van
wege de verkaveling. Ome Cor werd tuin
der en daar hielp ik hem altijd mee. In
1973 verkocht hij zijn land. Zijn gezond
heid ging achteruit en in februari 1990
overleed de laatste molenaar van
Waarland.
t
