r;
Voor de winkel Henk Masteling met bromfiets.
Winkel van sinkei
De nering
15.
De motor zette deze zaak in beweging. In
de uiterste hoek achterin de werkplaats
stond het "gemak". Deze werd in 1944
geplaatst en al ontbrak de stortbak bij de
pot, men vond het evengoed een grote
luxe. Een emmer water deed dienst als
spoeling en dat ging ook weer. Aan de
achterkant van de werkplaats zat een raam
en een deur waardoor je buiten kwam.
In het woongedeelte waren vroeger drie
bedsteden welke van lieverlee zijn veran
derd in een kantoortje, douche en kast.
Het huisje lag lager dan het wegdek, dat
was goed te zien als je vanuit de kamer
gezeten naar buiten keek. Het woonge
deelte was klein maar het was er geriefe
lijk en knus toeven. Voor de schoorsteen
stond het zwarte kolenkacheltje met zijn
glimmende zilverkleurig beslag enkel nog
voor de sier. Andere warmtebronnen
maakten opgang in het dagelijks leven en
radiatoren zorgden ervoor dat het in alle
kamertjes lekker warm werd. Zo werd
stilaan alles aangepast en werden veran
deringen feitelijkheden.
De smids-ambachtsman uit die tijd had
een breed terrein van werkzaamheden,
vaak heel uiteenlopend van aard. Wat
maakte iemand tot een goede smid? Hij
moest over twee goede rechterhanden
beschikken anders kon hij dit vak wel
voor gezien houden. Wat zijn ogen zagen
moesten zijn handen kunnen maken. Het
smidswerk bestond voor een groot gedeel
te uit het beslaan van paarden, het repare
ren en/of vervaardigen van panschoppen,
wieders en schoffels. Het uithalen (scher
pen) van ploegmessen vond doorgaans in
de avonduren plaats, zodat de tuinders ze
de volgende morgen weer voor dag en
dauw konden ophalen. Alles waar ijzer
aan zat en wat gerepareerd moest worden
gebeurde veelal met gebruikmaking van
het smidsvuur. Het eigenlijke smeden was
zwaar en vuil werk en kostte de smid heel
wat inspanning en menige zweetdruppel.
Ongetwijfeld zullen heel wat ouderen
onder u, als kind zijnde, menigmaal bij de
smederij hebben staan gluren om het
spannende gebeuren van de smid met zijn
smeedhamer en wegspattende vonken
gade te slaan. De typische geur die daarbij
vrijkwam prikkelde je neusgaten!
Overdag was er de aanloop van de winkel,
waarin de meest uiteenlopende artikelen
werden verkocht. Om wat op te noemen:
veel emailwerk zoals aardappelemmers,
melkkokers, pannen, maar ook fietsen,
thermosflessen, strekels, gegalvaniseerd
waslijndraad en knijpers voor de was,
mica voor de kolenkachels, kachelruitjes,
te veel om alles op te noemen. Wat men
verkopen kon deed men. Had men het niet
in huis, geen nood, alles kon worden
besteld. Alle soorten en maten van tuin-
dersgereedschap, huishoudelijke artike
len, klompen en klompebandjes als de
klomp stuk was ging er een ijzeren bandje
om heen en de klomp kon weer een tijdje
mee; we hebben ze nog!) en lekstoppen
om gaatjes in pannen te dichten. Kent u ze
nog?
Het werk in de verkaveling deed de ver
koop van panschoppen zienderogen toe
nemen. Men verkocht ze bij bosjes, een
goede schop kostte toen slechts f. 1,50.
Naast het smidswerk nam gaandeweg het
loodgieterswerk een steeds grotere plaats
in, de aanleg van waterleiding aan de
Oost- en Westkade gaf handenvol werk
aan Freek Masteling. Al die huizen moes
ten binnen op het waterleidingnet worden
aangesloten, dus daar moest de loodgieter
aan te pas komen. Het schoonmaken van
kachels en het ragen van schoorstenen
stond ook ieder jaar op het programma.
Na het stookseizoen werden de kachels
opgeknapt en de brand kwam er niet eer-
-t'w
1
