en het ontstaan van deze omgeving. Het bleek zeer boeiend te zijn om te weten hoe groot de menselijke invloed was en nog steeds is. Zo heb ik vooral oude kaarten verzameld en veel boeken en onderzoeksrapporten gelezen. Het werd mij steeds duidelijker dat ik, om het ontstaan van de Schoorlse Duinen te kunnen begrijpen, antwoord moest krijgen op een aantal vragen: waar komt het kalkarme zand vandaan, hoe zit het met vroegere bewoning en hoe komt het dat de Schoorlse Duinen zo breed en vooral hoog zijn? In dit artikel doe ik verslag van mijn zoektocht naar de antwoor den op die vragen. Landschapsontwikkeling van de Schoorlse Duinen Om het ontstaan van de Schoorlse Duinen voor mijzelf in beeld te krijgen en te begrijpen was ik vanaf 1997 afoankelijk van de recon structiekaarten die toen beschikbaar waren, zoals die van dr. W.H. Zagwijn en later Henk Schoorl. Deze kaarten waren erg schema tisch van opzet. Het duurde tot 2011 voor er kaarten kwamen waarop je in één oogopslag kon zien hoe Nederland veranderde in de laatste 11.000 jaar. In de 'Atlas van Nederland in het Holoceen' stonden kaarten die geba seerd waren op tienduizenden grondboringen. Na analyse van de verkregen bodemmonsters gaven zij een veel betrouwbaarder beeld van de veranderingen in de bodem van ons land sinds de laatste ijstijd en zo konden de re constructiekaarten worden gemaakt. Toch was het Henk Schoorl die mij liet zien dat de veranderingen van het landschap in het Holoceen zijn oorsprong hadden in een veel vroeger stadium. Op de kaart van Henk Schoorl staat 'De Stenen', een uitgespoeld onderzees morene veld ten noordwesten van Texel en Vlieland met een breedte van 10 tot 20 kilometer. Het landijs in de voorlaatste ijstijd (het Saalien, 238.000 tot 128.000 jaar geleden) vormde het hoge en glooiende landschap van Texel en Wieringen. Het gletsjerfront reikte toen tot de lijn Steenwijk-Gaasterland- Wieringen- 5.500 v. Chr. reconstructiekaart W.H. Zagwijn (boven) Romeinse tijd reconstructiekaart Henk Schoorl (onder)

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 2019 | | pagina 65