De bakkerswinkel was het domein van Doortje.
Hierbij geholpen door Karin en later zus Monique
Kaandorp. Op de toonbank stond een grote
stopfles met hartjes om de klanten te trakteren. Nu
nog weten vele volwassenen dat die hartjes daar
stonden. Als kind snoepten zij al hiervan. Nu nog
weet Doortje de namen van de klanten.
De was had Doortje boven op het plat te drogen
hangen. O, o, wat was dat snel naar beneden rennen
als de winkelbel ging. Het is altijd goed gegaan.
Maar toen ze met pensioen ging en in een mooi
huis woonde, viel ze in de eerste maand van de trap.
Doortje heeft nog meer verhalen: een mevrouw
komt brood kopen in de winkel. Het brood moet in
de tas, maar de tas is verdwenen. Er wordt overal
rondgekeken. Geen tas te vinden.
Doortje is zeer behulpzaam en vraagt verder: "Waar
bent u als laatste geweest?" "In de Berenkuil", was
het antwoord. Doortje bood meteen haar fiets aan
om de tas te gaan zoeken in de Berenkuil. Gelukkig,
de tas stond daar nog. Een dankbare klant kwam
weg met tas en brood.
Het was in de tijd dat de bus nog door het dorp reed.
Een buschauffeur vond het fijn als hij dienst had en
langs de bakkerij kwam. Hij zette de bus gewoon
aan de kant en zei tegen de passagiers dat hij even
wat spouwers ging halen bij de bakker. Spouwers,
dat zijn harde beschuitbollen met anijszaad er op.
Mmmm, heerlijk. Volgens de chauffeur. Dat kon
nog in die tijden.
In de zomervakanties was het vaste traditie, dat
Dirk voor een camping eens per week stokbrood
deeg ging maken. Vier bakkerij-emmers vol. Voor
hij slapen ging zei hij tegen Doortje dat als het deeg
te hoog rees, zij er maar een klap op moest geven.
Op de dag dat de zaak definitief sloot is er een film
gemaakt. Toen de deur al op slot en de filmcamera
in de tas was kwam vrouw Koel nog afscheid ne
men. Zet je camera maar weer aan, ik doe de winkel
weer open was de reactie van Doortje. Hiermee
schreef vrouw Koel geschiedenis als laatste bezoe
ker van bijna zeventig jaar bakkerij Goedhart.
En zo kon Doortje wel door gaan.
Wij gingen weer voldaan weg. Doortje zwaaiend
achterlatend en twee foto's en tekst voor het
Jubileumnummer rijker.
Nog één ding. Het heeft wel niet met bakken te
maken maar wel met Goedhart. Over de camping
die ook door de Goedharten werd uitgebaat is in 2011
een boekje gemaakt door een zeer trouwe camping-
gast. De boekjes zijn nog in de winkel te krijgen.
Dank is verschuldigd aan buurvrouw Marian Boer
die een wezenlijke bijdrage geleverd heeft aan
dit stukje.
De winkel is nu veranderd in een woonhuis
Cultuur-historische Vereniging Scoronlo december 2013
herhaling