niet voldoende houvast boden voor een groot pand. Ook deze fundering en uiteindelijk ook het muurtje werden gesloopt. Dit betekende een forse kostenpost voor het jonge echtpaar Arie en Lida Kuijper en Arie's ouders. I i Dit was niet het einde van de bouwprojecten. Veel later zijn er ook nog enige verbouwingen geweest namelijk in 1975 en ook nog in 1985. Jacob Kuijper en vrouw verlieten oktober 1960 hun vertrouwde huis en slagerij en gingen op de Frederikslaan op nr. 41 wonen. De oude Kuijper deed nog wel wat bezorgwerk maar al gauw stonden Arie en Lida er alleen voor. Al snel kwamen er kinderen. Twee dochters en twee zoons. Vaak waren er nog meer bewoners want er waren veel handen nodig in de goed beklante zaak. Deze sliepen op zolder en aten ook mee zodat het een vaak drukte van jewelste was in de kleine woonkamer. In de beginjaren werd er vaak op de pof gekocht. Daarbij leerde je al snel je pappenheimers kennen in die zin dat er niet altijd be taald werd. Bij sommige klanten kon de achterstand tot een half jaar oplopen. Ja, want ook de kolenboer en de bakker moest betaald worden. Bij één klant waar Lida al regelmatig langs kwam en steeds terugkeerde met lege handen zei ze toen ze het zat was "als je volgende keer niet betaald dan neem ik je Vlaamse Reus mee". En zo geschiedde het. Het konijn smaakte heerlijk. Schoonvader Jacob had daar best wel veel schik in hoe de jonge Lida dit varkentje waste. Veel concurrentie van de slagers in de omgeving zoals Lakeman/Teeuwisse van Schoorldam of Nanne, tegenover de Winter op de Heereweg of van Hoogvorst uit Groet hebben ze niet gehad. De Kuijpers hadden veel grote klanten waar het vlees op bestelling bezorgd werd. En dan kwamen 's zomers de vakantiegangers en die kochten hun vlees graag bij Arie Kuijper. In de winkel hoorde je vaak dat het Mokummers waren. Het was een drukke tijd. In de zaak had den ze vanaf 1980 dertien jaar lang een personeelslid Heinz genaamd. Later werkte de oudste van de kinderen, Thea, in de weekenden en weer wat later Mark Tamis in de winkel. De familie Kuijper zijn echte Schoorlaars, ze wonen hier al vele generaties. Of zij altijd slager zijn geweest verteld het verhaal niet. In ieder geval is daar nu een einde aan gekomen. Geen van de kinderen heeft de zaak overgenomen toen Arie in februari 1999 stopte. Bourgonje van Merlet kocht de zaak in 2001 om daarmee zijn Horeca bedrijf met vergaderzalen te vergroten. De Kuijpers bleven boven de winkel wonen totdat zij in 2002 naar de Sanderij vertrokken. Momenteel verhuurt Merlet de winkel van de slagerij. 1 ill Na deze verbouwing was de worstmakerij (achter) gerealiseerd V UAV.V. -V >-- i- 1 9ÉA>\V"\ O Na deze verbouwing was de worstmakerij (achter) gerealiseerd Cultuur-historische Vereniging Scoronlo december 2013 ■2 NB* 53K3?

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 2013 | | pagina 44