niet voldoende houvast boden voor een groot
pand. Ook deze fundering en uiteindelijk ook het
muurtje werden gesloopt. Dit betekende een forse
kostenpost voor het jonge echtpaar Arie en Lida
Kuijper en Arie's ouders.
I
i
Dit was niet het einde van de bouwprojecten. Veel
later zijn er ook nog enige verbouwingen geweest
namelijk in 1975 en ook nog in 1985.
Jacob Kuijper en vrouw verlieten oktober 1960
hun vertrouwde huis en slagerij en gingen op de
Frederikslaan op nr. 41 wonen. De oude Kuijper deed
nog wel wat bezorgwerk maar al gauw stonden Arie
en Lida er alleen voor. Al snel kwamen er kinderen.
Twee dochters en twee zoons. Vaak waren er nog
meer bewoners want er waren veel handen nodig
in de goed beklante zaak. Deze sliepen op zolder en
aten ook mee zodat het een vaak drukte van jewelste
was in de kleine woonkamer.
In de beginjaren werd er vaak op
de pof gekocht. Daarbij leerde je
al snel je pappenheimers kennen
in die zin dat er niet altijd be
taald werd. Bij sommige klanten
kon de achterstand tot een half
jaar oplopen. Ja, want ook de
kolenboer en de bakker moest
betaald worden. Bij één klant
waar Lida al regelmatig langs
kwam en steeds terugkeerde
met lege handen zei ze toen
ze het zat was "als je volgende
keer niet betaald dan neem
ik je Vlaamse Reus mee". En
zo geschiedde het. Het konijn
smaakte heerlijk. Schoonvader
Jacob had daar best wel veel
schik in hoe de jonge Lida dit
varkentje waste.
Veel concurrentie van de slagers in de omgeving
zoals Lakeman/Teeuwisse van Schoorldam of
Nanne, tegenover de Winter op de Heereweg of
van Hoogvorst uit Groet hebben ze niet gehad.
De Kuijpers hadden veel grote klanten waar het
vlees op bestelling
bezorgd werd.
En dan kwamen
's zomers de
vakantiegangers
en die kochten hun
vlees graag bij Arie
Kuijper. In de winkel
hoorde je vaak dat
het Mokummers
waren. Het was
een drukke tijd.
In de zaak had
den ze vanaf 1980
dertien jaar lang
een personeelslid
Heinz genaamd.
Later werkte de
oudste van de
kinderen, Thea, in
de weekenden en weer wat later Mark Tamis in de
winkel. De familie Kuijper zijn echte Schoorlaars,
ze wonen hier al vele generaties. Of zij altijd slager
zijn geweest verteld het verhaal niet. In ieder geval
is daar nu een einde aan gekomen. Geen van de
kinderen heeft de zaak overgenomen toen Arie in
februari 1999 stopte. Bourgonje van Merlet kocht
de zaak in 2001 om daarmee zijn Horeca bedrijf
met vergaderzalen te vergroten. De Kuijpers bleven
boven de winkel wonen totdat zij in 2002 naar de
Sanderij vertrokken.
Momenteel verhuurt Merlet de winkel van
de slagerij.
1
ill
Na deze verbouwing was de worstmakerij (achter) gerealiseerd
V UAV.V. -V
>-- i- 1 9ÉA>\V"\ O
Na deze verbouwing was de worstmakerij (achter) gerealiseerd
Cultuur-historische Vereniging Scoronlo december 2013
■2
NB*
53K3?