Herinneringen aan een
bijzonder iemand
Oud dominee W. Ph. E. van Kooten beschrijft enkele persoonlijke
belevenissen met een buitengewone Schoorlse vrouw.
ik toch gehoor aan haar vraag.
Mevrouw van Socren ontving
me vriendelijk. Wel enigszins
gereserveerd hetgeen heel
begrijpelijk was. Ik ontdekte
al snel dat het een bijzonder
iemand was. Zij sprak haar
hond namelijk in het Frans toe
hetgeen toch in Schoorl zeker
niet gebruikelijk was. Misschien
nog wel eens in Den Haag, waar
zeker in bepaalde kringen aan
het begin aan deze eeuw dit nog
de gewoonte was. Waar we het
in 't gesprek nog verder over ge
had hebben, herinner ik me niet
meer. Ik heb haar daarna nog
een keer bezocht, maar verder
contact bleef toch achterwege,
totdat ik vanaf mijn fiets, rijdend
door het Dennenlaantje, haar
hout zag sprokkelen in het bos
ernaast. Ik sprong van mijn fiets
af en vroeg of ik haar misschien
zou kunnen helpen. Daar was
geen sprake van en vriendelijk
wees zij mijn aanzoek af.
Aanvankelijk dacht ik dat het
alleen haar vrijetijdsbesteding
was maar uit een krantenartikel
dat ik veel later onder ogen
kreeg, bleek dat zij bewust uit
was op energiebesparing en
het gesprokkelde hout dus in
haar kachel zou verstoken. Heel
prijzenswaardig maar ook heel
bijzonder.
Toch kwam er nog een vol
gende ontmoeting en wel geheel
onverwachts. Van iemand uit
het dorp hoorde ik dat mevrouw
van Soeren was opgenomen
in de psychiatrische inrichting
St. VVillibrord in Heiloo. Hen
Want zo zouden we mevrouw
van Soeren - van Leeuwen
gerust kunnen noemen. Zij
woonde aan de Voorweg, zo
ongeveer tegenover het Dennen-
laantje. Ik had haar naam horen
noemen door zuster Heringa die
bij ons "bakerde" na de ge
boorte van onze jongste dochter
Everdien. Zuster Heringa was
de dochter van dokter Heringa
en de schoonzuster van zijn
opvolger dokter Risselada en zij
vroeg mij: "Bezoek mevrouw
van Soeren maar eens". Hoewel
zij niet tot ons Kerkgenootschap
behoorde en ik dus eigenlijk
niets bij haar te zoeken had, gaf
Een actuele weergave van het huis waar mevrouw van Soeren woonde.
Het heette toen "La Griotte".
Cultuur historische Vereniging Scoronlo mf.i 2013
