~-k*
B
-£;r\+ u
J Acchttndo)
J H&jlrghi
Oisdum
mmctr/
prima inrichting die ik verschil
lende malen heb bezocht voor
ziekenbezoek. Maar van het feit
dat mevrouw van Soeren daar
nu was opgenomen, schrok
ik toch. Zij hoort daar niet,
dacht ik en hoe zal zij zich daar
moeten voelen? Hoewel zij wel
als "apart" kan worden gezien.
"Gestoord" was ze beslist niet.
In mijn vorige gemeente had ik
al wel eens ontdekt dat hulp
verleners iets te snel menen dat
iemand "gestoord" is. Waar
schijnlijk moet je eerst een paar
kopjes koffie drinken bij iemand
om het één en ander vast te
stellen en was dit bij predikan-
tenbezoek - althans vroeger
- zeker het geval. Ik dus naar
de Willibrord. Ietwat bezorgd
liep ik de afdeling op waar ik tot
mijn verbazing en opluchting
ontdekte dat mevrouw van
Soeren duidelijk hoorbaar een
gezellig onderhoudend gesprek
voerde met enkele om haar heen
staande verpleegkundigen. Dui
delijk dus in het middelpunt van
de belangstelling. Ze zag me en
groette. En ik merkte uiteraard
meteen dat er van bezorgdheid
mijnerzijds geen
sprake behoefde
te zijn en liep door
naar iemand uit mijn
vorige gemeente die
op dezelfde afdeling
aanwezig was. Hij
vond het heerlijk
om onverwachts
aandacht te krijgen
en even een praatje
te kunnen maken.
Mijn bezoek aan
Willibrord was zo
toch nog nuttig en
niet tevergeefs ge
weest en ik begreep
ook dat mevrouw
van Soeren weer
gauw naar huis zou
igaan. Weer verliep
een hele tijd totdat
ik werd uitgenodigd
voor een bijeen
komst in "De Vier
sprong". Mevrouw
van Soeren wilde
iedereen bedanken die haar op
één of andere manier geholpen
had en/of aandacht aan haar
had besteed. Onder andere ook
de heer van der Broeke gepen
sioneerd politicfunctionaris.
Ik hoorde namelijk enige tijd
geleden van zijn vrouw die nu in
Goes woont dat haar man enkele
jaren haar hond had uitgelaten.
In de "Viersprong" was een
aardig groepje mensen aanwezig
en om deze bezig te houden had
ze Jo de Leeuw uitgenodigd. De
welbekende komiek uit die tijd
die samen met zijn vrouw Ans
in Schoorldam woonde en vaak
werd uitgenodigd op bruiloften
en partijen. Hij deed dit in het
West fries. Een taal en zeker
ook de tongval waar ik erg van
ben gaan houden sinds ik in
Noord-Hollands noorden ben
gaan komen wonen en werken.
Ik was blij verrast hem te zien
optreden op die middag en vond
het ook verrassend dat mevrouw
van Soeren had aangevoeld hoe
ze haar weldoeners - toch de
doorsnee dorpeling - een plezier
kon doen. Jo de Leeuw ging in
zijn voordracht net niet "over
het randje" als u begrijpt wat ik
bedoel. Iedereen genoot waar
onder ik zelf en men schaterde
soms van de lach. Mevrouw van
Soeren liep tijdens het optreden
onverstoorbaar langs de kant
van de zaal terwijl ze de present
jes ordende die ze na afloop van
de middag zou overhandigen
aan haar gasten. De keuze van
Jo de Leeuw was duidelijk een
schot in de roos geweest. Een
ieder ging daarna tevreden naar
huis, terugdenkend aan deze
bijzondere attente vrouw.
W. Pu. Emiel van Kooten
Cultuur-historische Vereniging Scoronlo mei 2013
r~tj
Oud-dominee van Kooien stond in Schoorl
van 1969 tot 1992
Foto 1 afkomstig van Rob Boer en
foto 2 van Wil Janssen