~-k* B -£;r\+ u J Acchttndo) J H&jlrghi Oisdum mmctr/ prima inrichting die ik verschil lende malen heb bezocht voor ziekenbezoek. Maar van het feit dat mevrouw van Soeren daar nu was opgenomen, schrok ik toch. Zij hoort daar niet, dacht ik en hoe zal zij zich daar moeten voelen? Hoewel zij wel als "apart" kan worden gezien. "Gestoord" was ze beslist niet. In mijn vorige gemeente had ik al wel eens ontdekt dat hulp verleners iets te snel menen dat iemand "gestoord" is. Waar schijnlijk moet je eerst een paar kopjes koffie drinken bij iemand om het één en ander vast te stellen en was dit bij predikan- tenbezoek - althans vroeger - zeker het geval. Ik dus naar de Willibrord. Ietwat bezorgd liep ik de afdeling op waar ik tot mijn verbazing en opluchting ontdekte dat mevrouw van Soeren duidelijk hoorbaar een gezellig onderhoudend gesprek voerde met enkele om haar heen staande verpleegkundigen. Dui delijk dus in het middelpunt van de belangstelling. Ze zag me en groette. En ik merkte uiteraard meteen dat er van bezorgdheid mijnerzijds geen sprake behoefde te zijn en liep door naar iemand uit mijn vorige gemeente die op dezelfde afdeling aanwezig was. Hij vond het heerlijk om onverwachts aandacht te krijgen en even een praatje te kunnen maken. Mijn bezoek aan Willibrord was zo toch nog nuttig en niet tevergeefs ge weest en ik begreep ook dat mevrouw van Soeren weer gauw naar huis zou igaan. Weer verliep een hele tijd totdat ik werd uitgenodigd voor een bijeen komst in "De Vier sprong". Mevrouw van Soeren wilde iedereen bedanken die haar op één of andere manier geholpen had en/of aandacht aan haar had besteed. Onder andere ook de heer van der Broeke gepen sioneerd politicfunctionaris. Ik hoorde namelijk enige tijd geleden van zijn vrouw die nu in Goes woont dat haar man enkele jaren haar hond had uitgelaten. In de "Viersprong" was een aardig groepje mensen aanwezig en om deze bezig te houden had ze Jo de Leeuw uitgenodigd. De welbekende komiek uit die tijd die samen met zijn vrouw Ans in Schoorldam woonde en vaak werd uitgenodigd op bruiloften en partijen. Hij deed dit in het West fries. Een taal en zeker ook de tongval waar ik erg van ben gaan houden sinds ik in Noord-Hollands noorden ben gaan komen wonen en werken. Ik was blij verrast hem te zien optreden op die middag en vond het ook verrassend dat mevrouw van Soeren had aangevoeld hoe ze haar weldoeners - toch de doorsnee dorpeling - een plezier kon doen. Jo de Leeuw ging in zijn voordracht net niet "over het randje" als u begrijpt wat ik bedoel. Iedereen genoot waar onder ik zelf en men schaterde soms van de lach. Mevrouw van Soeren liep tijdens het optreden onverstoorbaar langs de kant van de zaal terwijl ze de present jes ordende die ze na afloop van de middag zou overhandigen aan haar gasten. De keuze van Jo de Leeuw was duidelijk een schot in de roos geweest. Een ieder ging daarna tevreden naar huis, terugdenkend aan deze bijzondere attente vrouw. W. Pu. Emiel van Kooten Cultuur-historische Vereniging Scoronlo mei 2013 r~tj Oud-dominee van Kooien stond in Schoorl van 1969 tot 1992 Foto 1 afkomstig van Rob Boer en foto 2 van Wil Janssen

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 2013 | | pagina 10