Hn weer werd het mei. Maar nu
een mei van vrede, vrijheid hoop
op een nieuw begin. Vijf lange
oorlogsjaren waren volbracht.
Van velen werden de diepe
wonden nooit geheeld.
Het was een stralende zaterdag,
die vijfde mei van 1945. Ik
woonde met mijn vader, moeder
en vier jaar oudere broer aan de
Voorweg in Schoorl in een fijn
huis met een grote tuin, waarin
appel- en perenbomen stonden.
Mijn vader verbouwde groente
en tabak. Zijn tabaksbonnen
ruilde hij voor eten. Achter
ons huis was een bos, menig
dennenboom vond zijn einde in
ons fornuis. Mijn broer haalde
met de kinderwagen gebroken
briketten op bij het stationnetje
van Schoorl. Duitsers gaven hem
ook een paar hele mee. Melk
werd gehaald bij de boerderijen
van de families Del is en Dapper.
Naast ons woonde juffrouw
Spruit, lerares aan de Rijks HBS
te Den Helder, en ook geëvacu
eerd.
Na veel omzwervingen waren
we hier terechtgekomen. Ik
werd op 21 juni 1940 geboren
in de Jan Blankenstraat in Den
Helder. Enkele dagen later, na
het bombardement van 24 op
25 juni, zijn we vertrokken met
een auto van het Rode Kruis. We
verbleven korte of langere tijd
in Eemnes, Heiloo, Den Helder,
Heerhugowaard en in Schoorl
aan de 1 leereweg 49. Dit huis
stond toen leeg en had in de
oorlog huisnummer C30.
Op een dag werd de post hier
verkeerd bezorgd. Mijn moeder
vroeg aan mijn broertje de brief
naar de overbuurvrouw te bren
gen. Ik rende achter hem aan
zonder uit te kijken en kwam
onder een Duitse legerauto.
Mijn klompje was verbrijzeld,
zelf mankeerde ik niets. De
twee Duitse soldaten waren erg
geschrokken en brachten me
naar binnen. Eén van hen kwam
de volgende dag vragen hoe het
met me was. Hij had thuis ook
Figuur
Cultuur-historische Vereniging Scoronlo maart 2010
Vijftig jaar na de bevrijding,
een terugblik
Foto ïo augustus 1942. V.l.n.r. de moeder van de schrijfster mevr. Marie Boon-de long, Corry Boon (de schrijfster) en Piet Boon,
broer van de schrijfster. Op de voorgrond een vriendin. De foto is van de Heereweg 49-
