Pettemer- en Hargerpolder
De heer Piet Glas is 13 jaar secretaris geweest van
de Historische Vereniging Zijpe en heeft het boek
Petten, stiefkind aan Zee verzorgd in het kader van
1250 jaar Petten. Hij voelt zich betrokken bij onze
leefomgeving en steekt voor het behoud van de
kwaliteit daadwerkelijk de handen uit de mouwen
met een grondige onderbouwing van zijn
argumenten. We mogen de lezer dan ook wijzen op
het artikel Eilighers venne in Scoronlo nummer 24
dat blijkt geeft van zo'n onderbouwing gebaseerd
in dit geval op historische feiten. Bij het lezen van
dit artikel van de heer Glas zie je het oude land
voor je. Land met veelal grenzen die honderden
jaren geleden zijn vastgelegd. Zelfs het zetten van
de ploeg in het land doet de kenner al pijn. Jammer
dat vaak het historisch besef ontbreekt bij instanties
en particulieren aan wie het beheer van deze
gronden is toevertrouwd. Zelfs bij hen aan wie het
meest absolute recht, dat van eigendom is gegeven.
Cultuur-historische Vereniging Scoronlo december 2<x»
Inleiding
Als je door de Pettemer- en
Hargerpolder fietst of loopt,
bekruipt je het gevoel dat je
terug in de tijd bent. Dat klopt
eigenlijk ook wel, want het
is een heel bijzonder gebied
waarvan veel elementen sinds
de Middeleeuwen ongewijzigd
zijn. Zo'n duizend jaar zijn
mensen hier druk doende
om hun dagelijks brood te
verdienen. Er hangt een sfeer
die je ook in middeleeuwse
stadjes in Italië tegenkomt. Net
of de oude bewoners over je
schouders meekijken.
De bestemming is agrarisch
gebied, van natuurwetenschap
pelijk belang. Dus het lijkt
er op dat de vogeltjes ons
beschermen tegen projectont
wikkelaars. Maar het bizarre is
dat juist uit de natuurhoek een
nieuwe dreiging ontstaat. Met
gemak wordt er over een kerf
(het doorsteken van de dijk)
gesproken, ook wil men het
gebied unieker(?) maken door
het maaiveld te verlagen en de
slootkanten af te schuinen. Dit
omdat de bestaande natuur ver
dreven moet worden voor een,
voor kenners, veel zeldzamere
natuur, namelijk zoutminnende
plantjes.
Een ander actueel gevaar is een
dijkverhoging, met als logisch
gevolg; land verlies in deze
polder. Het lijkt er op dat we
met al onze kennis, middelen
en rijkdom nog steeds niets
anders hebben dan de tactiek
van de afgelopen eeuwen,
namelijk landinwaartse
kustverdediging.