In gesprek met: 17 jn i raJ/nr Praat je met Arie Zwagerman uit Groet, dan kom je zo langza merhand, terwijl je zelf al zesendertig jaar in Schoorl woonachtig bent, als "import" toch in de oude dorpssfeer terecht. Een sfeer die je dan begint te proeven maar niet her kent en waardoor het soms moeilijk is om je er een juist beeld van te vormen. Juist ook, omdat het voor Arie, die uit zijn herinneringen spreekt, niets bijzonders is. Je krijgt aanduidingen zoals: "Dat huis was een school" of "Het hoekje van Pot". Ook door de jeugd van toen bedachte namen voor vriendjes en dorpsgenoten die in die tijd om de één of andere reden extra aandacht hadden getrokken. Cultuur-historische Vereniging Scoronlo december 2007 Arie is nu zesenzestig en in een Schoorls gezin geboren. Zijn vader zag ook het levenslicht in ons dorp. Zijn moeder in Warmenhuizen. Het ouderlijk gezin bestond uit de ouders en vijf kinderen. Vader werkte als timmerman bij Gerrit Meereboer, die een carosserie en aannemers bedrijf had. Later werd Arie zijn vader zelf aannemer. In de oorlog wilde hij niet voor de Duitsers werken en moest hij daarom met zijn gezin onder duiken. Arie herinnert zich het heen en weer trekken tussen Schoorl en Warmenhuizen als gevolg hiervan. Er zijn meer jeugdherinneringen met betrekking tot de oorlog, zoals die keer dat Arie met één van de andere kinderen in een bedstee sliep waarin zich ook twee volwassenen voor de Duitse soldaten schuilhielden die de woning doorzochten. Sindsdien had Arie als kind angst voor uniformen, na de oorlog ook voor die van de Canadezen en de bewoners van kamp Schoorl, waar hij met vriendjes chocolade repen haalde. Wat Arie met zijn vriendjes ook deden was het bunkertje opbla zen. Het betrof het bunkertje naast het Doopsgezind Broederschapshuis dat er nu nog is en door een gezin als zomerwoning wordt gebruikt. Voor dat bunkertje opblazen werd carbid gebruikt dat bij Meereboer werd gehaald. Dit werd in een blikken busje met een lontje gedaan. Het busje werd in het schoor steentje van het bunkertje gedaan waarna het lontje werd aangestoken. Er kwam een ont ploffing, maar natuurlijk bleef het bunkertje in tact. De kinderen hadden het van de duitsers afgekeken die weieens iets opbliezen. Arie Zwagerman op 22-jarige leeftijd Arie Zwagerman

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 2007 | | pagina 17