T" S^AceAte/u/o o^)r}T. H&jJrgh*. Qisnam droeg dan graag een grote slap pe hoed, een flambard. Schafer was niet zo groot en in ieder geval in zijn Schoorlse periode wat gezet. Zijn vrouw, Ida Antonia Dümstorff, was 11 jaar jonger en een statige dame. Toen het echtpaar in Schoorl kwam wonen namen zij hun intrek in het huis Slotlaan 4, toen "Huize Dineke" geheten. De huidige bewoners hebben het huis "Onder de bomen" genoemd. Lang heeft hij niet in Schoorl gewoond. Schafer en zijn vrouw verlieten Schoorl al weer in november 1929. Ze ver trokken toen naar Amsterdam. Veel zal hij gedurende deze anderhalf jaar ook niet in Schoorl geweest zijn vanwege de vele, ook buitenlandse, tour nees waar hij voor gevraagd werd. Als hij thuis was trokken de Schafers veel op met de familie Heringa, de toenmalige huisarts van Schoorl. Ook kwa men vele vrienden graag bij hen op bezoek, o.a. Jan Toorop (die hem ook schilderde), M.J. Brusse, Isr. Querido. De vele aantekeningen die Schafer in zijn leven gemaakt heeft zijn in boekvorm samen gevat en pas na zijn dood uitge bracht. Het boek is onder de naam "Het Klavier" uitgebracht. Daarin staat bijvoorbeeld hoe hij zich druk kon maken over het verschil tussen piano en kla vier. En hoe belangrijk het is de juiste spierspanning op de toet sen aan te leggen wat hij "De cultuur van den aanslag" noemt. Hij wijdt hier 6 pagina's aan om dit goed uit te leggen! Ook schrijft hij in zijn boek dat er in de muziekwereld veel kliekjes zijn. De geest der musici is kleinburgerlijk en het Concertgebouw staat onder een despotische bewind! Hij leed hier onder en voelde zich daar door soms in een isolement gedwongen."Wij zijn een klein volk in een klein land", zei hij. Over krantenkritieken schrijft hij dat de bekrompenheid groot is."Holland op z'n smalst" en "de stommiteit van de oordeels vormingen". Met zijn kritiek richt hij zich niet alleen op Nederland. Ook de Duitsers krijgen in dit kader een veeg uit de pan. Toch kwamen hier ook wel lovende kritieken. Zo schrijft het Hamburger Fremdenblatt in 1926 dat Schafer's spel een "Rembrandt stemming" kon oproepen en "een halfdonker van spanning doortrokken onbestemde glans die zich aan een verborgen bron laaft". Thuis kon hij urenlang stude ren, zijn geliefde Chopin spelen en zijn composities uitwerken. Dan vond hij iedere storing bij zonder hinderlijk. Op een keer was het neefje van één der buren in de tuin aan het bessen plukken. Hij vond hele grote, trossen vol, en riep opgetogen naar zijn oom. Buurman Schafer liep naar buiten en gaf de knaap een standje! De geschrokken jongen ging naar binnen en zei: "Zie je oom, daar komen nou oorlogen van". Een andere keer was er een draaiorgel in de buurt, juist ter wijl Dirk Schafer bezig was een nieuwe compositie te schrijven. Hij werd kwaad en riep:"Ik ga hier weg, ik wil hier niet langer blijven; ik kan hier niet wer ken". Zijn vrouw zei daarop: "nou, als jij de juspan neemt, zal ik de rest inpakken, dan gaan we Ze wist hem met haar rustige optreden weer te kalme ren. Het draaiorgel was, lijkt mij, maar een kleine verstoring in de toenmalige Schoorlse rust in vergelijking met het turbulente Amsterdam waar zij in novem ber 1929 naar toe vertrokken. Toepasselijk vestigden ze zich aan de Handelstraat. Lang heeft hij daarna niet meer geleefd. Op 16 februari 1931 is de beroemde musicus overleden, eigenlijk nog in de kracht van zijn leven. 77 /n foJmt R. Boer Gebruik is gemaakt van materiaal van de onderwijzer W.F. Koeman die in 1976 een artikel publiceerde in een mij onbekende bron. Een kopie hiervan is ter beschikking gesteld door de huidi ge bewoners van het huis waar inder tijd de vermaarde componist woonde. Verder is uit het boek "Het Klavier geciteerd. Bij foto's pagina 11: Piet van Lienen onder de bloei ende appelboom (2006) De boerderij van Reyer van Lienen te Aagtdorp met twee van de drie kastanjebomen. In de gevel is de eerste steen te zien, gelegd door Fk. Bas Pz, oud jaar op 30 maart 1895. Op de foto staan van links naar rechts Reyer van Lienen, Ankje van Lienen en het echtpaar Trijntje Bas en Hendrik Poulus van Lienen. Op de foto ontbreekt Pieter van Lienen. Cultuur-historische Verenicing Scoronlo december 2007

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 2007 | | pagina 12