Een blok basalt
Aan de Hargerzeeweg in een bosje tegenover de Pirolavallei ligt al
jaren een groot brok basalt, een basaltblok.
Dat weet ik omdat ik in mijn jeugd er met mijn vrienden vrijwel
dagelijks speelde. We bouwden er hutten, klommen in de bomen
en het blok was een soort oriëntatiepunt in ons
speelgebied. We konden het toentertijd met z'n allen niet van zijn
plaats krijgen. Daarna heeft het er altijd maar gelegen.
Nu, bijna zestig jaar later ben ik toch eens gaan uitzoeken hoe dat
blok daar gekomen is.
Eerst het gebied. Gezien vanuit
Hargen, de buurtschap waar ik
woon, ligt het stuk steen links
van de Hargerzeeweg en voor
de splitsing naar Camperduin en
naar Hargen aan Zee. Het gebied
is ongeveer 1.4 ha (14.000 m2)
en werd in het jaar 1910 nage
noeg geheel geëgaliseerd en
omgespit tot een spitdiepte van
40 cm. Het was de bedoeling dat
het bouwland zou worden en erf.
Dë zeer magere grond werd
bemest met kunstmest, er werd
entaarde* aan toegevoegd en
ingezaaid met lupine* en ser-
radella*. De gewassen kwamen
slechts plaatselijk in plukken
op en het jaar daarop werd er
weer ingezaaid. Daarna werd er
een jaar haver verbouwd. Het
was allemaal geen succes en in
1919 is het terrein beplant met
tweejarige Oostenrijkse dennen
(Pinus nigra var. austriaca) en
gemengd loofhout waaronder
prunus, esdoorn en berk. Van de
dennen, ook wel Zwarte dennen
genoemd, staan er nog een aantal
hoewel er regelmatig een omvalt
door aanvreting van de dennen
scheerder.
De dennen leveren geen dennen
hout, al doet de naam dat wel
vermoeden, maar grenenhout
van de Pinussoorten. Wereldwijd
zijn er daarvan zo'n honderd
soorten bekend. Op het terrein
bevindt zich nu een redelijk uit
gebalanceerde vegetatie van o.m.
mossen, kamperfoelie, helm,
struikheide, klaversoorten en
diverse grassen.
Het terrein was oorspronkelijk
bedoeld om er een boswach
terwoning op te richten met
bijbehorend erf en tuin. Dat is
duidelijk niet doorgegaan. Een
en ander had niets van doen
met het basaltblok. Langs de
Hargerzeeweg zijn ook nog
zeedennen (Pinus maritima)
geplant in die tijd. Die zijn
inmiddels allemaal verdwenen.
Dan de weg. Zoals bekend gaat
de Hargerweg in Hargen over
in de Hargerzeeweg die op zijn
beurt na de splitsing in noorde
lijke richting uiteindelijk over
gaat in Hondsbosscheweg en in
zuidelijke richting aansluit op de
Hargerstrandweg. Die splitsing
is nodig om het westelijker duin
met een hoogte van bijna 36
meter te omzeilen.
Paden die door het duin toe
gang tot het strand geven lopen
ontstaan daar waar de minste
hindemissen zijn. Tussen 1932 en
1934 zijn de strekdammen P.N. 4,
P.N. 5 en P.N. 6 aangelegd. De P.N.
6 ligt nagenoeg in het verlengde
van de strandafgang van Schoorl
aan zee. De andere twee liggen
noordelijker. Het benodigde mate
riaal voor die strekdammen werd
aangevoerd over de Hargervaart
en per werkspoor naar het strand.
Die werksporen werden soms
verlegd en zo ontstonden bredere
paden. In 1939 is langs zo'n werk
spoorpad als de Hargerzeeweg
een fietspad aangelegd. Dat is nu
het huidige voetpad.
Cultuur-historische Vereniging Scoronlo maart 2006