opgehaald door De Goede
Verwachting. Na de oorlog heeft
Willem zijn vader opgevolgd; de
Rensen waren toen al op machi-
nemelken overgegaan. Volgens
Willem hebben ze tot 1983
gemolken, daarna was er door
de superheffing en de hoge
kosten voor het loonbedrijf geen
stuiver winst meer uit de boer
derij te halen. In die aanloop
naar de afloop heeft Willem nog
inkomsten met varkens probe
ren te verwerven. Acht tot tien
stuks, maar per varken bleek de
winst niet veel hoger dan een
daalder te liggen. Van Siem
Meereboer heeft hij toen de
bedrijfsfilosofie overgenomen
dat er meer te verdienen valt
aan een bedrijf waar op één
plekje wordt gepoept. Piet
Zwagerman heeft een douche
gemaakt en het schuurtje werd
omgebouwd. Vele jaren hebben
Willem en zijn vrouw,
Gerardina Stam (Dien) in het
voorjaar en in het najaar ver
huurd aan een alleenstaande
kunstenares. Mevrouw Neter.
Die tekende patronen die naar
weverijen gingen en die doeken
werden zelfs aan het Koninklijk
Huis geleverd. Ze had veel con
centratie nodig en na een
onschuldig incident was de
afspraak gemaakt dat ze niet
gestoord zou worden als de
lamp brandde. Verlekkerd ver
telde Willem dat ze heel goed
was in het braden van de hazen
die hij soms meebracht uit de
polder. Vroeger zaten er veel
hazen in de polder achter de
Putten. Na de koeien kwamen
de schapen. Die houden hem nu
nog bezig en geven hem de
gelegenheid om te blijven rijden
op een trekker, iets wat hij al 45
jaar doet. Opvallend is dat rond
de boerderij niets van een tuin
is te vinden. Met groente en zo
heeft de boer Willem Rens niets.
Willem Rens en zijn vrouw heb
ben drie zonen en twee klein
kinderen. Bij navraag bij zijn
echtgenote blijken Willem en
Dien op 30 mei 1956 te zijn
getrouwd. Willem heeft zijn
zonen altijd dat werk op de
boerderij laten doen waar ze
niet veel zin in hadden. Zo heb
ben ze dan ook met plezier
ervan af gezien boer te worden.
Het is natuurlijk ook een te
klein bedrijf om een goede
boterham te kunnen verdienen
en een ganse tussenhandel in
stand te houden. Eén zoon
woont er in Wieringerwerf, één
in Schoorl en één in Cambridge
(Engeland). Die laatste doet
onderzoek naar geslachtsschei
ding. Op onze vraag of hij bij de
promotieplechtigheid is geweest
vertelde Willem dat die in een
kerk had plaatsgevonden in
Amsterdam en dat hij wakker
schrok toen iemand met een
zware stok op de grond dreunde
(het hora est van de pedel). Met
de kerk heeft Willem Rens ove
rigens geen band, maar hij heeft
er wel belangrijke contacten
mee gehad. In ons gesprek zijn
we na de gebeurtenis in
Amsterdam en de overduide
lijke goede posities van zijn
zonen in een sfeer van vertellen
geraakt waarin het moeilijk is in
Cultuur-historische Vereniging Scoronlo maart 2005