opgehaald door De Goede Verwachting. Na de oorlog heeft Willem zijn vader opgevolgd; de Rensen waren toen al op machi- nemelken overgegaan. Volgens Willem hebben ze tot 1983 gemolken, daarna was er door de superheffing en de hoge kosten voor het loonbedrijf geen stuiver winst meer uit de boer derij te halen. In die aanloop naar de afloop heeft Willem nog inkomsten met varkens probe ren te verwerven. Acht tot tien stuks, maar per varken bleek de winst niet veel hoger dan een daalder te liggen. Van Siem Meereboer heeft hij toen de bedrijfsfilosofie overgenomen dat er meer te verdienen valt aan een bedrijf waar op één plekje wordt gepoept. Piet Zwagerman heeft een douche gemaakt en het schuurtje werd omgebouwd. Vele jaren hebben Willem en zijn vrouw, Gerardina Stam (Dien) in het voorjaar en in het najaar ver huurd aan een alleenstaande kunstenares. Mevrouw Neter. Die tekende patronen die naar weverijen gingen en die doeken werden zelfs aan het Koninklijk Huis geleverd. Ze had veel con centratie nodig en na een onschuldig incident was de afspraak gemaakt dat ze niet gestoord zou worden als de lamp brandde. Verlekkerd ver telde Willem dat ze heel goed was in het braden van de hazen die hij soms meebracht uit de polder. Vroeger zaten er veel hazen in de polder achter de Putten. Na de koeien kwamen de schapen. Die houden hem nu nog bezig en geven hem de gelegenheid om te blijven rijden op een trekker, iets wat hij al 45 jaar doet. Opvallend is dat rond de boerderij niets van een tuin is te vinden. Met groente en zo heeft de boer Willem Rens niets. Willem Rens en zijn vrouw heb ben drie zonen en twee klein kinderen. Bij navraag bij zijn echtgenote blijken Willem en Dien op 30 mei 1956 te zijn getrouwd. Willem heeft zijn zonen altijd dat werk op de boerderij laten doen waar ze niet veel zin in hadden. Zo heb ben ze dan ook met plezier ervan af gezien boer te worden. Het is natuurlijk ook een te klein bedrijf om een goede boterham te kunnen verdienen en een ganse tussenhandel in stand te houden. Eén zoon woont er in Wieringerwerf, één in Schoorl en één in Cambridge (Engeland). Die laatste doet onderzoek naar geslachtsschei ding. Op onze vraag of hij bij de promotieplechtigheid is geweest vertelde Willem dat die in een kerk had plaatsgevonden in Amsterdam en dat hij wakker schrok toen iemand met een zware stok op de grond dreunde (het hora est van de pedel). Met de kerk heeft Willem Rens ove rigens geen band, maar hij heeft er wel belangrijke contacten mee gehad. In ons gesprek zijn we na de gebeurtenis in Amsterdam en de overduide lijke goede posities van zijn zonen in een sfeer van vertellen geraakt waarin het moeilijk is in Cultuur-historische Vereniging Scoronlo maart 2005

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 2005 | | pagina 11