De dochters
Juffrouw Geert
Laanweg,
bewoond door.de
fam. Bijl
Boerderij van Steef
Dapper aan de
Catharina 14 augustus 1859 en
Gerbrandus Wiltetus 26 novem
ber 1860. Met de jongens ging
het niet goed. Johannes stierf in
1876 en Gerbrandus in 1863.
Met de dochters ging het beter.
Na de dood van hun vader in
1904 (moeder was al eerder over
leden) erfden de twee gezusters
de bezittingen. Juffrouw Geert
het 'losse' land en juffrouw
Christien het aaneengesloten
complex aan weerskanten van de
Molenweg. De twee gezusters
waren uiterst verschillend. Het
enige wat onder de gemeen
schappelijke noemer viel was
dat ze beiden 'n eventuele huwe
lijkskandidaat radicaal buiten de
deur en van het lijf wisten te
houden.
Juffrouw Geert was de deftige
dame. Naast de pastorie had de
dominee een stukje grond in
eigendom. Daar liet zij de pitto
reske villa Spannenburg bouwen
genoemd naar oma in Friesland.
De landerijen die zij erfde waren
alle van matige kwaliteit. Eén
daarvan spande in dit opzicht
wel de kroon. Dat was een grote
krocht die aan de duinkant van
de Gortersweg ligt tot aan de
Wolphert van Brederodeweg.
Die brink was zo schraal dat ik
ze nooit in cultuur heb gezien.
Wat struiken en een boompje en
verder niets. Na haar dood bleek
waar de grond wel geschikt voor
was, namelijk villabouw. Verder
kwam ze in het bezit van de
Nollenweid en de Verbrande
Hofstee.
Juffrouw Geert had geen aspira
ties om het land zelf in gebruik
te nemen. Wijlen mijn vader Arie
Bijl wist dat en vroeg haar twee
stukken land te mogen pachten,
waar zij akkoord mee ging.
Vader was in 1901 getrouwd en
woonde op de boerderij aan de
Laanweg, naast De Spar. Later
vele jaren bewoond door de
familie S. Dapper.
Vader Bijl had een heel klein
bedrijfje en wilde dat graag uit
breiden. De beide stukjes land
zijn prachtig om te zien. De
Nollenweid ligt vlakbij het voor
malige tramstationnetje tegen de
zuidelijke Nollen aan (thans in
gebruik bij veehandelaar
Leeuwenkamp). Mijn vader had
uiteraard meer oog voor de eco
nomische belangen dan voor
natuurschoon. De Nollenweid
was vrij zwaar bezet met het
onkruid 'unjer', giftig voor rund
vee. Daarom hield hij er alleen
maar schapen. De Verbrande
Hofstee aan de Voorweg is alom
bekend en een juweeltje om te
zien. Vanuit boerenoogpunt ech
ter bekeken is het geen rijkma
ker. Schrale zandgrond en erg
droogtegevoelig, waren de
opbrengsten altijd aan de matige
kant. Het land bestond uit twee
delen, gescheiden door een sloot.
Die is er nog. Het noordelijk
deel, grenzend aan Koortens,
was bouwland. Vader teelde er
soms Oostindische kers en ook
wel haver (havergeld - gauw
geteld). Vroeger heeft er een
boerderij gestaan bewoond door
I Jn. Nuyens. Deze is aan het
Cultuur-historische Vereniging Scorolo nov. 2003
