In memoriam Klaas van Lienen Na een zwaar maar zeer moedig gedragen ziekbed is op 7 april 2003 onze voorzitter gestorven. Klaas van Lienen, geboren en getogen Aagtdorper. Zeer gehecht aan zijn woonplek op Duinweg 119 waar hij met zijn ouders en de andere gezins leden gewoond heeft. De groot ouders van Klaas woonden op Duinweg 121, ook daar was Klaas vaak te vinden en als de Tweede Wereldoorlog er niet tussen gekomen was, dan was hij helemaal onbezorgd opgegroeid. Abe IJssels (neef van Klaas en onze penningmeester) kan ons het verhaal vertellen waaruit blijkt dat Klaas door roeien en ruiten ging om toch maar vooral in Aagtdorp te blijven. Omstreeks 1942 -1943 vorder den de Duitsers het huis van de grootouders van Klaas op Duinweg 121. Het gezin waarin Klaas geboren was werd door de Duitsers gesommeerd een plek te zoeken in Koedijk. De groot ouders van Klaas konden dan op Duinweg 119 intrekken. Maar Klaas vertikte het! (toen al). Hij is bij zij grootouders gebleven want hij wilde Aagtdorp niet uit. Klaas groeide op en toen de tijd rijp was om te gaan werken kwam hij terecht bij het SFB (Sociaal Fonds Bouwnijverheid). In de pauzes liep hij door Amsterdam en ontdekte de Oudemanhuispoort. Het eldo rado voor alle boekliefhebbers op historisch gebied. Tot zijn grote vreugde werkte hij er vlak bij. Ook toog hij naar het Waterlooplein. Klaas werkte in de Jodenbreestraat naast het Rembrandthuis. Ook daar had hij zijn hart aan verpand. Met Joke heeft hij nog vorig jaar voor het eerst samen het Rembrandthuis bezocht. Hij had niet alleen zijn hart verpand aan boeken maar ook aan Joke. Na een verdrietige tijd waarin Klaas zijn eerste vrouw verloor bracht Joke de harmonie, de liefde en de aandacht voor elkaar weer terug in het huis daar aan de Teugelaan. Klaas zat in heel wat commis sies. We noemen hier geen namen, want we willen niemand vergeten. Klaas was een echte regio kenner, je hoefde maar een woord te noemen en hij wist er op zijn eigen markante manier een prachtig verhaal van te maken gestoeld op historische gegevens die ook altijd bleken te kloppen. Elke vorm van zwaar wichtigheid was hem vreemd zodat je je al snel thuis voelde waar je Klaas ook tegen kwam. Hij stond met twee benen op de grond, letterlijk en figuurlijk, want de voetbal had zijn grote belangstelling. De grote kwaliteit van Klaas van Lienen was dat hij de historie kon verbinden, kon transformeren naar de tijd van nu zodat de cultuurhistorische vereniging onder zijn voorzitter schap een vereniging was van praktische activiteiten. Hij sprak met veel liefde en respect over al dat moois wat er in onze dorpen te zien was. Maar hij fietste er ook regelmatig met andere men sen langs. Het afgelopen jaar heeft hij de samenwerking van de redactie van Scoronlo met de Nablussers (de vereniging van oud-brand weerlieden) warm ondersteund Klaas van Lienen 1933 - 2003 toen deze een themanummer maakten van de brandweer van voor de fusie. Tot echt het laatst toe heeft hij zijn inbreng gehad. Klaas zei altijd: 'Mocht ik overlijden dan wil ik wel met mijn hoofd naar het voetbalveld en met mijn voeten naar de molen liggen". Want ook de molens hadden zijn meer dan grote belangstelling. Op 12 april, op een mooie voorjaarsdag, is Klaas onder grote belangstelling begraven op de plek waar hij zelf voor geko zen had. Daarbij die molen rijdt een begrafenisauto en stopt, op ver zoek van Joke, met respect, nog één keer bij één van de geliefdste plekken van Klaas. Als hij het op dat moment nog één keer voor het zeggen gehad zou hebben dan had hij ons, zoals altijd, alsnog een hart onder de riem gestoken met de woorden: Draag mezelf, al kan het zwaar zijn Laat me dan ook niet alleen Doe gewoon, dan zal het waar zijn Ik blijf om je heen Ga maar veel en lekker eten Maak geen heilige van mij Je hoeft geen dingen te vergeten Ik blijf er altijd bij Ela Hulshoff Cultuur-historische Vereniging Scorolo nov. 2003

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 2003 | | pagina 3