In memoriam
Klaas van Lienen
Na een zwaar maar zeer moedig
gedragen ziekbed is op 7 april
2003 onze voorzitter gestorven.
Klaas van Lienen, geboren en
getogen Aagtdorper.
Zeer gehecht aan zijn woonplek
op Duinweg 119 waar hij met
zijn ouders en de andere gezins
leden gewoond heeft. De groot
ouders van Klaas woonden op
Duinweg 121, ook daar was
Klaas vaak te vinden en als de
Tweede Wereldoorlog er niet
tussen gekomen was, dan was hij
helemaal onbezorgd opgegroeid.
Abe IJssels (neef van Klaas en
onze penningmeester) kan ons
het verhaal vertellen waaruit
blijkt dat Klaas door roeien en
ruiten ging om toch maar vooral
in Aagtdorp te blijven.
Omstreeks 1942 -1943 vorder
den de Duitsers het huis van de
grootouders van Klaas op
Duinweg 121. Het gezin waarin
Klaas geboren was werd door de
Duitsers gesommeerd een plek te
zoeken in Koedijk. De groot
ouders van Klaas konden dan op
Duinweg 119 intrekken. Maar
Klaas vertikte het! (toen al). Hij is
bij zij grootouders gebleven want
hij wilde Aagtdorp niet uit. Klaas
groeide op en toen de tijd rijp
was om te gaan werken kwam
hij terecht bij het SFB (Sociaal
Fonds Bouwnijverheid). In de
pauzes liep hij door Amsterdam
en ontdekte de
Oudemanhuispoort. Het eldo
rado voor alle boekliefhebbers
op historisch gebied. Tot zijn
grote vreugde werkte hij er vlak
bij. Ook toog hij naar het
Waterlooplein. Klaas werkte in
de Jodenbreestraat naast het
Rembrandthuis. Ook daar had
hij zijn hart aan verpand. Met
Joke heeft hij nog vorig jaar voor
het eerst samen het
Rembrandthuis bezocht. Hij had
niet alleen zijn hart verpand aan
boeken maar ook aan Joke.
Na een verdrietige tijd waarin
Klaas zijn eerste vrouw verloor
bracht Joke de harmonie, de
liefde en de aandacht voor elkaar
weer terug in het huis daar aan
de Teugelaan.
Klaas zat in heel wat commis
sies. We noemen hier geen
namen, want we willen niemand
vergeten. Klaas was een echte
regio kenner, je hoefde maar een
woord te noemen en hij wist er
op zijn eigen markante manier
een prachtig verhaal van te
maken gestoeld op historische
gegevens die ook altijd bleken te
kloppen. Elke vorm van zwaar
wichtigheid was hem vreemd
zodat je je al snel thuis voelde
waar je Klaas ook tegen kwam.
Hij stond met twee benen op de
grond, letterlijk en figuurlijk,
want de voetbal had zijn grote
belangstelling. De grote kwaliteit
van Klaas van Lienen was dat hij
de historie kon verbinden, kon
transformeren naar de tijd van
nu zodat de cultuurhistorische
vereniging onder zijn voorzitter
schap een vereniging was van
praktische activiteiten. Hij sprak
met veel liefde en respect over al
dat moois wat er in onze dorpen
te zien was. Maar hij fietste er
ook regelmatig met andere men
sen langs.
Het afgelopen jaar heeft hij de
samenwerking van de redactie
van Scoronlo met de Nablussers
(de vereniging van oud-brand
weerlieden) warm ondersteund
Klaas van Lienen
1933 - 2003
toen deze een themanummer
maakten van de brandweer van
voor de fusie. Tot echt het laatst
toe heeft hij zijn inbreng gehad.
Klaas zei altijd: 'Mocht ik
overlijden dan wil ik wel met
mijn hoofd naar het voetbalveld
en met mijn voeten naar de
molen liggen".
Want ook de molens hadden zijn
meer dan grote belangstelling.
Op 12 april, op een mooie
voorjaarsdag, is Klaas onder
grote belangstelling begraven op
de plek waar hij zelf voor geko
zen had.
Daarbij die molen rijdt een
begrafenisauto en stopt, op ver
zoek van Joke, met respect, nog
één keer bij één van de geliefdste
plekken van Klaas. Als hij het op
dat moment nog één keer voor
het zeggen gehad zou hebben
dan had hij ons, zoals altijd,
alsnog een hart onder de riem
gestoken met de woorden:
Draag mezelf, al kan het zwaar zijn
Laat me dan ook niet alleen
Doe gewoon, dan zal het waar zijn
Ik blijf om je heen
Ga maar veel en lekker eten
Maak geen heilige van mij
Je hoeft geen dingen te vergeten
Ik blijf er altijd bij
Ela Hulshoff
Cultuur-historische Vereniging Scorolo nov. 2003