a? v
DUIN SCHAAK
&rnr\I«Ymmc
De bond
Het einde
$*Aeth iv-ftdarj^
jj£g>*iJpe)r-Mr-
efam Jfey>'/£M
t
Abdije
Qi&dam
rmi
echt volgende topper was Albert
Knop. Inmiddels zitten we al in
de negentiger jaren. Maar liefst
vijf maal achter elkaar (1992 tot
1996) heeft hij de wisselbeker
voor de Interne Competitie uit
gereikt gekregen.
Fanatisme is schakers niet
vreemd. Het is een op het indivi
du gerichte sport. Samengewerkt
werd er alleen maar in competi
tieverband als tegen andere clubs
werd uitgekomen.
'Voor de bond spelen' werd dit
genoemd. Deze (onder)bond was
dan de Noord-Hollandse schaak
bond (N.H.S.B.) die zijn competi
tie naar sterkte (klassen) heeft
ingedeeld: van overgangsklasse
tot de laagste, de vierde klasse.
Op nog hoger niveau speelde je
landelijk voor de K.N.S.B.
De Viersprong heeft dit nooit
gehaald. Zij kwam meestal met
een achttal uit in de vierde klas
se. Driemaal is met een team in
de derde klasse uitgekomen
(waaronder in 1965) en één maal
zelfs met twee teams. Niet alleen
tussen clubs kon de strijd fel zijn
maar ook tussen spelers en wed
strijdleider. Zo gebeurde het eens
in Petten dat een speler bijna
woedend wegliep omdat de
Jeugdtraining in
De Viersprong.
Rechts:
Joop de Vries,
links
Niels Bakker
wedstrijdleider hem op een vol
gens hem te laag bord indeelde.
Als je niet 'thuis' speelt speel je
namelijk altijd met wit op de
oneven borden maar als je niet
meer de beste speler bent en ook
niet met zwart wilt spelen kom je
daardoor automatisch op bord
drie terecht. En dat kwam bij de
oud-kampioen hard aan.
Gelukkig kon de wedstrijdleider
de zaak sussen maar de wrok
bleef! Menig woordje is ook
gevallen als een speler zonder
overleg een wedstrijd voor de
bond afsloot als hem dit per
soonlijk beter uitkwam. Vaak
was een remise (een gedeelde
punt) tactisch verstandig maar
werd er toch doorgespeeld met
soms verlies als beloning. Hier
was de wedstrijdleider dus
tegen zijn zin buitenspel gezet.
Tot het einde toe heeft De
Viersprong een achttal als team
opgebracht maar dit ging de
laatste jaren niet zonder proble
men. Zusterclub Bergen is
gevraagd om in geval van te
kort spelers bij te springen. Dit
lukte prima maar het betekende
wel dat voor de bond De
Viersprong opgeheven moest
worden. Ook zijn er nog pogin
gen gedaan om Schoorl en
Bergen te laten fuseren. Dit was
een agendapunt op de ledenver
gadering in Bergen. Wat er in de
hoofden omging weten we niet
want allen zwegen stille! Dit
kwam omdat een Schoorlse toe
loop kon betekenen dat ze
geconfronteerd werden met een
lagere indeling in hun Interne
Competitie. Voorzitter Bijlsma
van Bergen hakte toen de knoop
door: Bergen was nog niet klaar
voor de fusie. De meeste
Schoorlaars wilden wel. Toen
bleef er niets anders over dan
door te spelen met leenspelers.
En dit gebeurde tot het laatst
toe. Meestal met één maar soms
wel met drie invallers!
De laatste clubkampioen van
Schoorl was Ben Jonkers. Hij was
het ook die als voorzitter, gese
condeerd door penningmeester
Wim Combé en wedstrijdlei
der/secretaris Rob Boer de laat
ste avond afsloot. Na nog wat
napraten over vroeger sloten de
elf aanwezigen het georganiseer
de Schoorlse schaakleven af met
een snelschaakavond waarbij alle
leden nog één maal tegen elkaar
konden spelen. Jan Nunnink
smaakte nog het genoegen deze
avond de meeste punten te ver
garen.
Net zoals de club met tien
leden begon, toen nog een reden
om te starten, was dit nu bij een
ongeveer gelijk aantal spelers na
vijftig jaar reden om te stoppen.
Het zij zo!
Rob Boer
oud-secretaris van De Viersprong
Cultuur-historische Vereniging Scorolo nov. 2003
