Na de oorlog
cfosfi Jfcy'-igfn
Bij foto:
Brandkraanbordje
anno 2000
Schoorl', Schoorl, 1991). De
Duitse Wehrmacht had haar
eigen brandbestrijdingsorganisa-
tie. Burgemeester S.G.L.F. baron
van Fridagh levert in het begin
van 1941 een inventarislijst aan
bij de Ortskommandatur over de
brandblusmiddelen in de ge
meente. Hij doet tevens de opga
ve dat het brandweerpersoneel
bestaat uit een commandant en
een plaatsvervanger plus een
groepsleider met zeven man.
Daarnaast hebben Schoorl en
Groet gedurende de nacht 21.00
tot 06.00 uur), ieder afzonderlijk,
beschikbaar een groepsleider
(Rottmeister) en vijf vrijwilligers
om te helpen bij het blussen van
branden die door gevechten
en/of luchtaanvallen zijn ont
staan. Zij werden de centrale
luchtbeschermingsposten Schoorl
en Groet genoemd. Voorts geeft
de burgemeester aan de
Ortscommandant op, dat
Alkmaar, Bergen en Schoorl een
overeenkomst hebben over
wederzijdse hulpverlening. De
enkele gegevens uit die periode
geven wel een samenwerking te
zien tussen al die brandweer-
groepen. In 1941 dringen de
Rijks-hoofdinspecteur van het
Brandweerwezen te Den Haag
en de Gewestelijke Inspectie
Brandweerwezen te Amsterdam
aan op reorganisatie. Daaruit valt
wellicht af te leiden dat de
Duitse bezetter ten aanzien van
de grote korpsen regelend
optrad, zodat er voor de nationa
le inspecties niet veel meer over
bleef dan voortdurend hun aan
dacht op de kleinere eenheden te
richten. Want wat was er eigen
lijk te reorganiseren? Uiteindelijk
is wat met de functie benamin
gen gespeeld zodat in ieder
geval de indruk werd gegeven
dat er gereorganiseerd werd.
Extern werd ook belangrijk
geacht dat Schoorl en Groet een
eenhoofdige leiding kregen.
Op gemeentelijk niveau leek
de vraag naar de jaarlijkse
vergoeding en het uurloon bij
brand prioriteit te hebben (brief
van de gemeente d.d. 24 juni
1944). Het antwoord zijn we niet
tegengekomen. De brandweer in
de boswachterij Schoorl stond in
de oorlog onder leiding van G.
Snip, groepscommandant van
brandweergroep V van Kring 4;
de commandant van kring 4
zetelde in Bergen. De groep telde
zo'n tien man, voornamelijk
voorwerkers van beroep. De bos
wachter (boschwachter der eerste
klasse) rapporteerde de branden
aan de Houtvester te Alkmaar.
We hebben nog wel een aardig
rapport gevonden van een brand
(0,10 ha) in het midden van de
Tjalkhoekvlakte. Die werd door
dezelfde bosbrandweergroep
geblust nadat de burgers D. Trap
en J.W. Redeker reeds met de
blustaken waren begonnen. (De
kunstwerken van de eerste zijn
heden zeer geliefd). De wacht
meester der Rijkspolitie der eer
ste klasse A. Vegter heeft de
groepscommandant G. Snip
gewaarschuwd. Als vermoede
lijke oorzaak van de brand werd
onachtzaamheid met roken ver
moed. Uit overlevering kwam tot
ons dat zich in de oorlog veel
vrijwilligers bij de brandweer
meldden omdat ze daarmee de
Arbeitseinsatz naar één of ander
oord konden vermijden.
Zo konden ze tenminste in
Schoorl blijven.
Na de oorlog zocht men naar
wegen om de korpsen van Groet
en Schoorl samen te voegen. Een
ongezochte gelegenheid hiertoe
bood het vertrek van de brand
meester van Groet, de heer J.W.
Damiaans per 1 januari 1952. De
heer W. Kwinkelenberg kreeg
toen de leiding over de brand
weer te Groet en Schoorl. De
heer Masteling, plaatsvervan
gend ploeghoofd van Groet werd
toen Brandmeester van Groet en
dezelfde functie in Schoorl ging
naar de heer C.J. Hopman toen
ploeghoofd van Schoorl. De heer
Kwinkelenberg was een man die
stimulerend optrad op het
gebied van de reorganisatie en
de feitelijke hulpverlening in de
gemeente. Naast de brandweer
gaf hij ook leiding aan de organi
satie Bescherming Bevolking
(BB) te Schoorl. Dit was een afde
ling van de kringnoodwacht
Noord-Holland van de BB.
Later, in 1967 tekenden korpsle
den vrijwillig voor de BB-organi-
satie en werden zo vrijwillig
noodwachter bij de kringnood
wacht. Meestal in de functie van
brandwacht bij de Brandweer
Schoorl. Zij moesten daarvoor
twee extra lesavonden bij de BB
volgen. Kwinkelenberg was ook
vanaf het begin de stuwende
kracht achter de opleidingen
voor het brandweerpersoneel en
de opleidingen voor de BB. Ook
heeft hij zich ingezet om de
vrouwenbrandweer binnen de
BB-organisatie te Schoorl van de
grond te krijgen. De BB is in het
begin van de jaren vijftig opge
richt onder invloed van de
Koude Oorlog om de gevolgen
van rampen veroorzaakt door
oorlogsgeweld te bestrijden. De
organisatie bestaat niet meer. De
commandant van de brandweer
Kwinkelenberg is lid van de
Vereniging van
Brandweercommandanten. Hij
vraagt op 29 januari 1952 of de
gemeente de kosten van het lid
maatschap wil dragen. Twee
maanden later valt de beslissing
van een bijdrage van slechts
15,-. Kwinkelenberg heeft zich
echter niet uit het veld laten
slaan door deze beperkte mede
werking en bleef zich zeer actief
voor de brandweer inspannen.
Uit het weinige materiaal dat
ons uit die tijd ter beschikking
staat is voorts te concluderen dat
leidinggevenden beslissingen
Cultuur-historische vereniging Scoronlo Brandweer 1923-2000