Alarmeren Jfe*7f/^M Oi&d&m. U J ft WW ill $*A.ecft ftWom' De Hargermolen na de brand in 1991. De temperatuur bij het blussen was min io° celsius Een brand ontdekken is een onverwachte confrontatie die actie vraagt. Dat is schrikken. De één heeft de neiging te vluchten, bij de ander bruist de daden drang omhoog. De "reglementai re bepalingen ter voorkoming van brand en blussing van brand" van 1823 van Schoorl probeert daar lijn in te brengen. In artikel 29 staat letterlijk: "indien men de brand niet inwendig meester kan worden moet men brand roepen en de buren waarschuwen". In veel instructies die in de jaren vijftig van de vorige eeuw gemaakt zijn, is dat uitgebreid tot BRAND,BRAND, BRAND. Zo wordt alarm geslagen. All at arms, a Larme, te wapen tegen een bedreiging die ons allen kan treffen. We weten niet hoe dat voor 1823 ging. Misschien was er een aangewezen klepperman die met de ratel rondging. Of, meer waarschijnlijker werd door het kleppen van de klok het ont staan van brand aan iedereen bekend gemaakt om te hulp te kunnen snellen. Die verordening van 1823 duidt er in ieder geval op dat het organiseren een aan vang had genomen. Eerst probe ren zelf de brand de baas te wor den. Lukt dat niet dan achtereen volgens de buren en de brand meester waarschuwen. De eerste grondige verandering in een ongetwijfeld eeuwenoud alarme ringsmethode heeft de telefoon gebracht. De snelheid van waar schuwen nam toe. Vlak na de Tweede Wereldoorlog ging men er toe over een alarme ringssysteem te installeren. Van de luchtbeschermingsdienst nam de gemeente een sirene over die op het Raadhuis werd gemon teerd. In 1949 werd een kabel aangelegd tussen het toenmalige raadhuis en de politiepost, waar een afstandbediening kwam. Toen een jaar later op het Raadhuis verbouwingswerk zaamheden plaatsvonden besloot het college dat "brandalarm zou plaatsvinden door het luidklok(ken) der kerktorens". In februari 1958 werd de centrale brandmelding opgedragen aan de heer C. Bakker, aan het zoge noemde Raadhuispleintje aan de Laanweg, waar nu het Trefpunt is. Bij melding moest hij een knop indrukken waardoor de sirene ging. Hij ontving daarvoor een vergoeding van 50,- per jaar. Later kreeg hij ook de sirene op zijn dak. Voorts werd een sirene geplaatst op de gemeente- schuur aan de Laanweg en op het politiebureau te Groet. De ontwikkelingen volgden elkaar nu snel op. In 1968 werd een brandalarmeringsnummer voor de gemeente ingevoerd. Nummer 381. Dit was het num mer van een centrale in het kan toor van gemeentewerken. Die verdeelde het signaal naar drie telefoonaansluitingen met bel. Eén in de brandweerkazerne, één in het politiebureau aan de Sportlaan en één in het post agentschap te Groet, bij beheer der J. Koeten. Bij iedere telefoon was een drukknop aanwezig waarmee drie sirenes waren te bedienen. Bij een bos- of duin brand moest de sirene vijfmaal achtereen gaan; bij een gewone brand driemaal. Op iedere eerste maandag van de maand was er een proefalarm. Om zes minuten over twaalf, na het BB-alarm. In 1972 kreeg het korps een mobilo foon en twee portofoons. De cen trale werd in de kazerne aan de Laanweg gemonteerd. De organi satie breidde zich ook uit. Er moest nu bij het uitrukken iemand in de kazerne achterblij ven om de centrale en de telefoons te bedienen. Zo spreid de het eigen verbindingsnetwerk zich uit. In 1975 werden de eerste alarmontvangers in gebruik genomen. Het alarm werd gecen traliseerd in de centrale meldka mer te Alkmaar. Spoedig daarna ging ook het mobilofoonverkeer via de meldkamer. Alle voertui gen zijn vervolgens uitgerust met mobilofoons en portofoons. Met de introductie van het landelijke alarmnummer 112 werd de vrij willige brandweer als het ware opgenomen in de landelijke organisatie. En met de piepers en de mobieltjes van de laatste tijd lijkt het verbindingsnetwerk zijn optimale toestand te hebben bereikt. Als men een brand ontdekt blijft het schrikken. Het is echter goed het aloude BRAND, BRAND, BRAND te blijven roe pen. Al was het maar om het hoofdje erbij te houden. Het roe pen kan tegenwoordig praktisch ook vervangen worden door pre velen in een mobiel. Maar het a l'arme zal blijven. Cultuur-historische vereniging Scoronlo Brandweer 1923-2000

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 2002 | | pagina 13