GARAGE „DUINDAL'
Jfeyty.Ai
Daarna hebben de NACO bussen
het personenvervoer overgenomen
met als opvolger de NZH (inmid
dels al weer CONNEXXION
geheten).
Vertrekpunt van de NACO bus
was bij de ijssalon van Jonker in
het centrum van Schoorl waarna
via de stationsweg en Schoorldam
de Helderscheweg naar Alkmaar
werd gevolgd. Warmenhuizen was
via Koedijk met de bus te bereiken.
In Schoorl konden nog goederen
worden geladen en gelost tot de
opheffing van de lijn in 1968.
De stationschef, de heer Blanken-
stein, bleef tot die tijd op zijn post.
Hij was niet in vaste dienst van de
NS maar werkte als contractant en
had geen recht op pensioen van de
spoorwegen.
Welke spoortjes reden er over de tram
lijn of welke trams reden er over de
spoorlijn.
De vraag is altijd wat is nu het
verschil tussen een tramlijn, een
lokaal spoorlijn en een hoofd
spoorlijn.
Het antwoord is eigenlijk eenvou
dig: de toegestane snelheid is
bepalend, hoe sneller hoe meer
beveiliging nodig is.
De snelheid was laag en dus viel
men onder het tramwegreglement.
Er was al voor de opening langs
de hele lijn een diensttelefoon
aangelegd door de HSM.
Hier werd alles mee geregeld, de
treinenloop en de beveiliging.
De stations hadden een uitrijsein
(seinpaal) en de brug bij Schoorl
dam en de draaibrug over de
Groote Sloot waren aan een draai
bord gekoppeld. Deze zijn later
vervangen door een seinpaal.
Toen de tramlijn naar Schoorl
werd geopend is op het traject
Alkmaar - Koedijk een penning
systeem ingevoerd. De conducteur
van de tram die toestemming had
om op dit gedeelte te rijden was in
het bezit van een penning. Bij het
verlaten van dit lijngedeelte moest
deze in een kastje gehangen
worden.
In Engeland had men een systeem
met een zogenaamde 'Token'
Ook gebruikte men wel een staf
maar het idee dat erachter zit is
hetzelfde.
Voor literatuurverwijzing zie het
vorige nummer van Scoronlo
G. Barendregt
Stalling voor plm. 25 Auto's* Olie» Banden» Benzine, luxe Verhuur- en Reparatie-inrichting
Gelegen bij den Klimweg» aan den voet van „Klein Zwitserland"
TELEFOON No. 7 W. VAN REENEN.
Cultuurhistorische Vereniging Scoronlo 2000-21
