het licht van de steeds sterkere
artillerie werd een "Permanent
Technisch Comité voor Artillerie-
en Geniezaken" opgericht die na
een lange en uitgebreide studie en
voorafgegaan door enkele voor
proeven, verricht in 1891, besloot
uitgebreide testen te doen in de
duinen bij Schoorl. In 1892 werd
hiermee begonnen. Voor de bouw
van de vele typen forten werden
diverse materialen gebruikt zoals
klinkerovenpuin, grind, steenslag
en verschillende zand/beton
mengsels. Zie de tekeningen van
drie beproefde forttypen.
Figuur 2a en 2b van de tekening
geeft een vertikale doorsnede aan
van doel A. Dit doel bestond uit
een gebouw van drie lokalen voor
zien van een segmentvormig
gewelfde dekking, bovenop 2.5 m
dik. Het tweede type van doel A
had een halfrond gewelfde dekking,
ook bovenop 2.5 m dik en aan de
binnenzijde uitgevoerd met ijzeren,
staal bestond nog niet, plaat
materiaal van 13 mm dik. Het
derde type van doel A was boven
op 3m dik en niet voorzien van
ijzeren platen.
Doel C was een gebouw gedekt
met trasbeton van 0.8 tot 1 m dik
een voor die tijd gebruikelijke
dikte en uitvoeringswijze. Een ver
betering dacht men te verkrijgen
door deze dekking te verwijderen
en te vervangen door cementbeton
van 1.5 m dik.
Doel D tenslotte was een bakste
nen gebouw met gewelven waar
op een zandkussen lag tot 1.5 m
dik met daarbovenop een mantel
van cementbeton tot 1.5 m dik.
Doel D had dus een forse hoogte
die wel 4.5 tot 5 m kon bedragen.
De lengte zal volgens de tekenin
gen zeker 20 m bedragen hebben
terwijl de breedte ca. 6 m geweest
zal zijn.
De beschietingen werden zowel uit
gevoerd vanaf enkele duizenden
meters afstand als wel werden er
explosies ter plekke op de fort
daken geforceerd. De doelen wer
den gezien de afstand waarschijnlijk
vanuit zee beschoten. Naast boven
genoemde forttypen bestonden er
ook enkele kleinere gebouwtjes die
ook beschoten werden.
