en water. Aangezien hout de brandstof was konden de
Hollanders eenvoudig geld verdienen met houtzagen. Da;
ze daarbij eiken en beuken omhakten deed ze niets.
De eerste trein van Detroit naar Chicago reed op 20
februari 1852. In 1853 arriveerden de eerste Hollanders pe!
trein, de familie Madderom uit Broek op Langedijk.
Het was een warme voorjaarsdag in 1855. Hark
Eenigenburg reed met zijn ossenwagen het erf op van de
Kuypers. Hij was Wij zijn benen te strekken na de lange rit
vanuit Chicago. In Chicago was hij langs het postkantoor
gegaan en had daar een brief voor Cornelis Kuyper
gevonden. 'Hij komt uit Schoorl neem ik aan" zei hij tegen
Cornelis. 'Ja," zei Cornelis, "die is van Jan Brandt.' Hij
verbrak het zegel en vouwde de brief open. "Ik heb hem
eens geschreven, maar nooit meer iets van hem gehoord
Cornelis las de brief hardop:
"Beste Cornelis, binnenkort verlaten wij Schoorl, het
wachten is op een bericht van de stoombootmaatschappij.
Alles is al gepakt. Ik was blij te horen dat jullie een goede
plek gevonden hebben in High Prairie vlakbij een meer. Dat
meer klinkt goed. Ik hoop dat er nog plaats voor ons is, kijk
naar ons uit. Jullie vriend Jan."
Jan Brandt en zijn familie kwamen spoedig en vóór 1856
was er een hele nederzetting bij het meer. Harm Tien, Jan
Snip en Jan Brandt bouwden hun huizen daar. Voordien
had Cornelis Roggeveen een klein huisje gebouwd, en later
vestigden de Zoetemelks en de Zuurbiers zich er, alsook de
familie de Haas.
Allen beschouwden zich als echte burgers van de
Verenigde Staten, het tehuis waarvoor ze gekozen hadden.
Toch vonden ze het niet nodig Engels te leren spreken, laat
staan te lezen. Antje Bras, die in 1849 als meisje van 14
jaar met haar ouders was gekomen, leerde niet meer dan
twee dingen in het Engels. Waarom zou ze ook? De
kerkdiensten waren in het Nederlands, de handelaren
waren Nederlands en haar familie ook. Toen ze op 64-jarige
leeftijd overleed kende ze slechts de Engelse woorden Hello
en Shut-up.
Zonder twijfel waren er ook andere vrouwen die nooit
Engels leerden spreken. Kranten in het Nederlands werden
veel gelezen. Kuyper had een abonnement op de
Nieuwsbode, uitgegeven in Sheboygan, Wisconsin. Later
waren de Nieuwe Courant, Onze Toekomst en De Hoop
populair.
Toch leerden velen van de piomiers niet alleen Engels
spreken, maar ook lezen en schrijven.
Tot zover onze reportages over de Schoorlsc families
in Amerika. Maar het betrof niet alleen Schoorlaars,
veel van onze landgenoten waagden in het midden van
de I9e eeuw de oversteek naar Amerika. Zo ook
families uit Eenigenburg. Daarom is het wel aardig
om de artikclcnscrie af te sluiten met een verslag van
Adric van Dalen en Jan Keuris, die op uitnodiging van
W. K. van Schoncvcld aanwezig waren bij de Engelse
uitgave van het standaardwerk over dit dorp.
Het eerste exemplaar was bestemd voor de voorzitter
van het Historisch Genootschap Oud Wcstfricsland,
drs. Klaas Bant. De schrijver van het boekje, KI. van
Schoncvcld, las enkele fragmenten uit de in ons blad
'Scoronlo' verschenen barre overtocht anno 1849,
door Adric van Dalen uit het Engels vertaald, voor.
Nu is het bock door Tosca Brune in het Engels
vertaald en het kreeg de titel "A Glimpse into the
History of Eenigenburg
Onder de 55 aanwezigen zagen wc Volken Nobel en
cga uit ZuidScharwoudc, uit Zijpc Anncmick
Schenk-Eriks, Jan de Boer en cga, en uit Schoorl Wil
Janssen en Joop Muclink. De bijeenkomst werd op
originele wijze opgeluisterd door mevr. Hcmmcr-
Blokkcr uit St. Maarten met delen van hap r
Wcstfriesc repertoire.
Namens Schoorl waren ook van 3-5 met veel
genoegen aanwezig Adric van Dalen en Jan Keuris.
6
