hoe ze huizen moesten bouwen.
Die avond maakten ze hun plannen en rekenden uit
hoeveel land ze nodig hadden om mee te beginnen. De
volgende morgen ging een aantal mannen in privé
overleggen met hun vrouwen. De geldbuidels kwamen
tevoorschijn met de gouden munten.
'Mag ik er vijf van' vroeg Linetje aan Leendert van der Syde
'Meisje, wat eruit genomen is, dat is weg. 'Jawel, maar ik
dacht dat in de winkel zulke goede potten en pannen zijn'.
'Linetje, niet meer dan vier. Ik heb nog wat geld op zak en
daar moeten we lang mee doen. Neem niet meer dan vier
stuks.' 'Ja Leendert, niet meer dan vier'.
De volgende morgen vroeg werd besloten dat Johannes
Ambuul, Jan Bras, Hark Eenigenburg en Jan Jonker, die
nog geen plannen hadden om de rest land te kopen, thuis
zouden blijven om voor de vrouwen en kinderen te zorgen.
De anderen gingen naar de High Prairie en Levi
Osterhoudt.
Mr. Osterhoudt was blij de Hollanders weer te zien en gaf
ze de kadasterbeschrijving van het land langs de heuvelrug
en de naam van een betrouwbare makelaar in Chicago, die
de details van de aankoop kon regelen.
Weet je soms waar we nog een span ossen kunnen kopen?
'Nee, ik weet het niet, maar misschien in Blue Island. Dat is
slechts drie mijl ten westen van de Perzians boerderij. Ga
gewoon langs de rivier'.
Cornelis Kuyper, Jan Ton en Piet er Dalenberg besloten te
gaan. Blue Island was een klein dorpje van 32 families. In
deze laatste week van juni waren de wegen goed
begaanbaar. Cornelis Kuyper probeerde met gebarentaal
een span ossen om te kopen te vinden, maar niemand was
geïnteresseerd. Nadat ze in het dorpje hadden rondgekeken
gingen de mannen terug richting de heuvelrug. Zij kwamen
langs de grote boerderij van Andrews. Mr. Andrews had
geen ossen te koop, maar een paar melkkoeien en schapen.
Cornelis Kuyper dacht dat het verstandiger was eerst een
schuur te hebben voordat hij vee ging kopen en schudde
zijn hoofd. Een van de jongens van Andrew dacht dat hun
buurman, Mr. Buell, een extra span ossen had. Hij bood
aan hen daarheen te brengen.
Terwijl zij met de knaap meeliepen naar de Buell boerderij
keken Jan Ton en Pieter Dalenberg begeerlijk rond: Dit ziet
hier uit als beste boerengrond, stukken beter dan wat we
thuis hadden. Ja, en zulke grote boerderijen. Wel,
onderbrak Cornelis, onthoudt dat grote boerderijen nu niet
voor ons zijn. Jan Ton lachte en zei dat hij nu zelfs geen
klein stukje kon kopen, maar dat hij niet bang was om hard
te werken. Wacht maar, eens zal ik ook een grote boerderij
hebben.
Mr. Buell was blij een span ossen te verkopen en toen
Cornelis Kuyper net betaald had, kwam Levi Osterhoudt
met de rest van het gezelschap. Zij kwamen Mr. Buell
toestemming vragen om diens schuur als tijdelijk
onderkomen te gebruiken, terwijl hun huizen gebouwd
werden. De schuur was groot genoeg ons de helft van de
groep te huisvesten. Mr. Buell vond het goed dat zij hem
gebruikten. Mr. Rob had hen reeds uitgenodigd om een deel
van zijn huis en een van zijn schuren te gebruiken. Ze
voelden dat ze nu hun families konden overbrengen. Het
was er hier al te laat geworden om naar Chicago terug te
gaan en zij brachten de nacht door in de schuur van Rob.
De volgende dag keerden ze terug naar Chicago om hun
land te gaan kopen.
[CHICAGO
ItCXtOH
^Chicago dgep
UUÜL
MIOS HUIS
.ountiy
Het gebied waar de Schoorlaars zich vestigden
Honderdzestig acres van vijf dollar per acre kochten zij. Dit
stuk land lag tussen de Indiana Avenue en de State Street
van de lllth tot de 103th straat, zoals die straten nu
heten. De Indian Trail, soms ook genoemd de Michigan
Road ging recht door het midden van hun land. Hun
huizen, zo besloten zij, moesten op de heuvel gebouwd
worden ten westen van de weg; hun tuinen ten oosten van
de weg onder de heuvelrug.
Van het totaal van 160 acres nam Cornelis Kuyper 15
acres bij de 103rd street; Jacob de Jong nam 40 acres ten
zuiden daarvan; Pieter de Jong nam 35 acres bij de 107th
street; Klaas Dalenberg nam de volgende 32 acres en de
10 acres bij de 110th street reserveerden ze voor Gerrit
Eenigenburg; Leendert van der Syde nam 18 acres bij de
110th Place en Pieter Dalenberg 10 acres bij de lllth
street. Mr. Rob bleef niet lang in de buurt en verkocht zijn
huis en schuren aan Pieter Dalenberg.
Aangezien de datum van aankoop officieel is gesteld op 3
juli 1849, is het vrij zeker dat op 4 juli 1849 de Hollanders
uit Schoorl hun eerste Independence Day in Amerika
vierden, onderweg zuidwaarts langs de Indian Trail, later
waren ze bekend als de Hollanders van de High Prairie
Maartje Kuyper en haar zuster, Trijntje de Jong, zaten in de
schuuropening van Mr. Rob's boerderij. De kinderen sliepen
en de mannen waren bij de weg bezig de grondplannen
voor hun huizen uit te zetten. Vanuit het westen kwam het
rode licht van de ondergaande zon.
'Eindelijk zijn we hier in de High Prairie". "Ja, en als ik de
oceaan en mijn babies kon vergeten zou ik ook blij zijn."
"Ik weet het. Ik voel hetzelfde maar - maar als ik naar al
dat land kijk, zo groot en vrij, met plaats voor allen, dan
bnegint er iets in mij te zingen, het zingen van iets zoals
Psalm 19." En zij begon zacht te neuriën.
(wordt vervolgd).
15
