De werken en het werk aan de Hondsbossche
zeewering in de jaren 1955-1985
Samenvatting van de lezing, gehouden op 31 januari 1995 in De Blinkerd te SchoorI
door ing. B. Zuidweg.
De Hondsbossche zeewering is een kunstmatige
verdediging tegen de zee tussen de duinformaties te
SchoorI en Petten. In de 13e eeuw nog een gesloten
duinenrij, maar in de loop der eeuwen zodanig afgebroken
dat de huidige kustlijn 1200-1500 m meer landinwaarts is
komen te liggen, en dat ondanks het ingrijpen van de mens.
Het duurde tot 1796 dat het toenmalige bestuur van het
hoogheemraadschap de Hondsbossche en Duinen tot
Petten besloot de huidige kustlijn te handhaven in plaats
van steeds maar weer de verdediging landinwaarts te
verplaatsen.
In de 19e eeuw is de dijk met strandhoofden compleet
gemaakt.
Na de stormramp van februari 1953 was het noodzakelijk
de dijk op z.g. Deltahoogte te brengen, n.l. met een
kruinshoogte van NAP 11.50 m. Deze werkzaamheden
kregen in de jaren 1977-1981 hun beslag.
De inleider staat stil bij de oorzaken van de afbrokkeling
van de voormalige duinformatie. Als voornaamste zijn aan
te wijzen: de getijden, de getijstromen, de golfbeweging, de
zandverplaatsingen als gevolg van de getijstromen en de
golfbewegingen, de stijging van de middenstand van de zee
en de bodemdaling, o.a. als gevolg van de klimaat
schommelingen.
De onberekenbaarheid van de zee is een fenomeen waar
elke kustbeheerder mee te maken heeft.
Februaristorm 1953
Als gevolg van de februaristorm in 1953 werd de
onderzeese oever voor de Hondsbossche behoorlijk
ondermijnd. Daardoor werd de golfaanval bij storm op de
dijk vooral in de jaren 1955 en volgende groter, met als
resultaat dat er bij elke storm behoorlijk schade ontstond
aan de verdedigingswerken.
Door vergelijking van de jaarlijkse peilingen van de jaren
1953,1954,1955 en 1956 kon o.a. worden opgemaakt dat
de onderzeese oever voor de Hondsbossche ondiep was en
dat de bestorting vóór de hoofden te mager was en te steil
stond.
Om de bestortingen aan te vullen werden zinkstukken
toegepast, matten gemaakt van rijshout en afgezonken
langs de onderzeese bestorting voor de hoofden en
bezwaard met stortsteen. Daartoe werd gebruik gemaakt
van amfibie-voertuigen.
Het aanbrengen van de zinkstukken had tot gevolg dat
veel zand in de rijshouten matten werd vastgehouden en de
bestorting later bleef liggen. In de getijzone werd de
bestorting nog vastgelegd met gietasfalt zodat een
compact geheel ontstond.
Voor het gewone onderhoud werd gedurende een reeks van
jaren eigen personeel ingezet. Het werk op laagwater was
in zekere zin maatgevend voor het personeelsbestand.
Maar niet elk laagwatertij is werkbaar, omdat soms het
water helemaal niet wegtrekt.
Hondsbo
ALGEM
TE ONTGRAVEN KLEI
OELTAPEIl
STORMVLOEPPEll FE BP 19 S3 3.5?
ZVIIEN 45/55
BESTORTING
.ZUILEN 30 Aft. ZUILEN 4S/5Q,
BASALTG L00IINC HFRZETTEN MET ZUILEN to/50
W&TFRBOUWKUNOIG ASFALTBETONP»KTE 0.30 M
WATERBOUWKUNDIG ASFALTBETON PIKTE 0,2Q H
"OENSO BITUMENBANO
AAN TE BRfNGEN KLU
VAN GROENSTEEN
0.10 M AF1
■JQHRQH
Dijksprofiel anno 1825
tot 1976
na 1980
