DRIE DIAMANTEN HUWELIJKEN De echtparen VAN LIENEN te Schoorl, ZWAKMAN te Heiloo en ZWART te Egmond aan Zee vieren morgen hun diamanten huwelijksfeest Waar werd oprechter trouw Drie diamanten huwelijksfeesten op één dag in ons rayon is toch waarlijk wel een zeldzaamheid, die bijzondere aandacht verdient en dit vooral, waar het hier echtparen betreft, die in onze naaste omgeving zijn geboren en getogen. Wij hebben in deze bijzondere gebeurtenis aanleiding gevonden, de zoo rijk door het leven gezegende echtparen eens te bezoeken en met hen een praatje te maken. Zestig jaar getrouwd zijn de echtelieden A. van Lienen en A. van Lienen-Bmin. Beiden vierden reeds hun 80sten verjaardag. De man is in Schoorl geboren, de vrouw in Schoorldam, gemeente Warmenhuizen. Sinds hun huwelijksdag bewonen zij de zoo pittoresk gelegen boerderij te Hargen, die reeds voor menig kunstenaar tot onderwerp van een schilderij diende De boerderij, met 20 koeien, wordt thans beheerd door den eenigen zoon, die met zijn gezin op den eigenlijke boerderij woont, terwijl de beide 80-jarigen een afzonderlijk woongedeelte betrokken, een kleine, lage kamer met één raam, waardoor men het steeds toenemende verkeer aldaar kan volgen. Dank zij de autobus is ook het Schoorlse gehucht "Hargen" niet meer geïsoleerd en mevrouw Bruin, die thans nog maar zelden haar huisje en erf verlaat, vindt het nog wat gezellig om op mooie zonnedagen, gezeten op de bank voor haar huisje, de jeugd in blijde stemming naar het strand te zien trekken. Zij heeft den bloei van Schoorl meegemaakt en in tegenstelling met de dichters, die maar al te vaak treuren om wat voorbij ging, kan zij zich oprecht verheugen over de gemakken en genoegens, welke deze tijd biedt. De thans klagende boeren, zoo vertelde zij ons, hebben geen begrip van de moeilijkheden, waarin de boerenstand in de negentiger jaren verkeerde Zij hebben ook geen begrip voor den arbeid, die het zelfkazen, ook voor de vrouw, op de boerderij, zonder electrisch licht en zonder waterleiding met zich bracht. Mevrouw van Lienen is een gezellige praatster, die zich volstrekt niet oud gevoelt en het is een lust om te zien, hoe haar man, met zijn genoegelijk gezicht en de onafscheidelijke pet op het hoofd, vol bewomndering luistert, als zijn vrouw aan het woord is. De heer van Lienen is 25 jaar lid van den raad en 19 jaar wethouder van de gemeente Schoorl geweest en heeft daar steeds de vrijzinnig-liberale beginselen verdedigd voor de persoonlijke vrijheid der burgers en voor zo weinig mogelijk overheidsbemoeiing stond hij steeds pal en hij is steeds dezelfde gebleven. In den raad zocht hij altijd naar wat vereent. Met belangstelling luisterde hij steeds naar hetgeen anderen betoogden. Hij sprak niet veel, maar als hij dit tenslotte deed, dan kwam hij met een afgeronde meening voor den dagt en dan liet hij zich er niet gemakkelijk vanaf brengen. In 1935 werd hij niet herkozen. De raad erkende zijn verdiensten door hem een klein wethouderspensioen toe te kennen. In het gemeenschapsleven van Schoorl nam de heer van Lienen een voorname plaats in. Een en dertig jaar was hij bestuurslid van de Vereenigde Harger en Pettemerpolders. Tot het begin van dit jaar maakte hij ook deel uit van het bestuur van De vereenigde en oningepolderde landen van Schoorl en Petten. Een fraaie oorkonde in zijn kamer getuigt van de waardeering, die hij voor zijn arbeid mocht ondervinden. Vier en veertig jaar was de heer van Lienen voorts notabel en kerkvoogd, waarvan 22 jaar voorzitter van dit college Bij zijn afscheid op 21 December 1938 vereerde men hem met een aardige, door den heer Stennenberg vervaardigde teekening van het mooie "Groeter kerkje". Als een bijzonderheid vertelde de heer van Lienen ons, dat hij sinds zijn trouwdag abonné is op de Aikmaarsche Courant en dat dit blad ook reeds het familieblad van zijn ouders. In dit artikel uit De Aikmaarsche Courant worden drie diamanten huwelijken vermeld. Voor ons blad hebben we alleen wat werd geschreven over het Schoorlse echtpaar Van Lienen opgenomen. 1

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 1994 | | pagina 3