verschansing daar vrij gemakkelijk opruimden en de Fransen op de vlucht joegen. Vervolgens wandelden zij ongehinderd langs het strand naar Egmond. Een Russische kolonne onder generaal DEssen kwam langs de slaperdijk naar Hargen en kon zonder weerstand via Groet naar Schoorl optrekken. Ook nu weer vluchtten de Fransen hals over kop uit de omgeving van Hargen en Groet, hetgeen weinig ruimte laat voor de mogelijkheid paarden te verliezen, laat staan ze rustig te begraven. Na hevige gevechten bij Schoorl en Egmond trokken de Franse troepen zich terug op Beverwijk om daar Holland op z'n smalst' te verdedigen. In de dagen die volgden is fel gestreden in het voorterrein van Beverwijk, maar t.g.v. abominabele weersomstandigheden besloten de ge allieerden in de nacht van 7 op 8 oktober zich weer op hun oude posities in de Zijpe terug te trekken, waarbij de Franse en Bataafse troepen onmachtig waren een direkte achtervolging in te zetten. Zoals bekend is het later via een te Alkmaar gesloten wapenstilstand mogelijk gemaakt dat de geallieerden zich ongestoord in. Den Helder konden inschepen om zo Noord-Holland te verlaten. In ieder geval hebben zich na 2 oktober in onze contreien geen gevechtshandelingen meer voorgedaan. Ander verhaal Al met al lijken er niet veel aanknopingspunten, dat de Fransen in dat oorlogsjaar hun verloren gegane paarden bij onze Paardenhemel hebben kunnen begraven. Daarom is een ander verhaal interessant. De paarden die daar ter plekke zijn begraven waren afkomstig uit de 'Zandmennerij Hargen'. Zij trokken de zandlorries naar het Haventje aan het begin van de Hargervaart. Er was een grote sterfte onder deze paarden t.g.v. het stuiven van zand in de afgraving als het hard waaide. Dat zand kwam in de longen, wat na enige jaren het onvermijdelijke einde van het paard betekende. Het dier werd dan in de onmiddellijke nabijheid bij onze huidige Paardenhemel begraven. Het klinkt aannemelijk, hoewel ik dan weer de vraag stel, waarom gingen deze paarden, die immers gezond gestikt waren, niet naar de slager? Een goedkoop stukje paardevlees moet voor de arme bevolking van Hargen en Groet toch welkom zijn geweest en de zandscheppers in de mennerij behoorden zeker niet tot de welgesteiden van het dorp. Een vraag die mogelijk weer door iemand anders kan worden beantwoord. Groet, juni 1992. Kees van der Zei. De duinen werden o.a. "vastgelegd" d.m.v. het planten van heidestruiken. Ook op deze foto links voor Kobus Timmer en op de wagen Heintje Zomerdijk, met een "gewichtig" heer met hoed. cape en hond. 4

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 1992 | | pagina 5