verschansing daar vrij gemakkelijk opruimden en de
Fransen op de vlucht joegen. Vervolgens wandelden zij
ongehinderd langs het strand naar Egmond. Een Russische
kolonne onder generaal DEssen kwam langs de slaperdijk
naar Hargen en kon zonder weerstand via Groet naar
Schoorl optrekken. Ook nu weer vluchtten de Fransen hals
over kop uit de omgeving van Hargen en Groet, hetgeen
weinig ruimte laat voor de mogelijkheid paarden te
verliezen, laat staan ze rustig te begraven.
Na hevige gevechten bij Schoorl en Egmond trokken de
Franse troepen zich terug op Beverwijk om daar Holland
op z'n smalst' te verdedigen. In de dagen die volgden is fel
gestreden in het voorterrein van Beverwijk, maar t.g.v.
abominabele weersomstandigheden besloten de ge
allieerden in de nacht van 7 op 8 oktober zich weer op hun
oude posities in de Zijpe terug te trekken, waarbij de Franse
en Bataafse troepen onmachtig waren een direkte
achtervolging in te zetten.
Zoals bekend is het later via een te Alkmaar gesloten
wapenstilstand mogelijk gemaakt dat de geallieerden zich
ongestoord in. Den Helder konden inschepen om zo
Noord-Holland te verlaten. In ieder geval hebben zich na 2
oktober in onze contreien geen gevechtshandelingen meer
voorgedaan.
Ander verhaal
Al met al lijken er niet veel aanknopingspunten, dat de
Fransen in dat oorlogsjaar hun verloren gegane paarden bij
onze Paardenhemel hebben kunnen begraven. Daarom is
een ander verhaal interessant. De paarden die daar ter
plekke zijn begraven waren afkomstig uit de 'Zandmennerij
Hargen'. Zij trokken de zandlorries naar het Haventje aan
het begin van de Hargervaart.
Er was een grote sterfte onder deze paarden t.g.v. het
stuiven van zand in de afgraving als het hard waaide. Dat
zand kwam in de longen, wat na enige jaren het
onvermijdelijke einde van het paard betekende. Het dier
werd dan in de onmiddellijke nabijheid bij onze huidige
Paardenhemel begraven.
Het klinkt aannemelijk, hoewel ik dan weer de vraag stel,
waarom gingen deze paarden, die immers gezond gestikt
waren, niet naar de slager? Een goedkoop stukje
paardevlees moet voor de arme bevolking van Hargen en
Groet toch welkom zijn geweest en de zandscheppers in de
mennerij behoorden zeker niet tot de welgesteiden van het
dorp. Een vraag die mogelijk weer door iemand anders kan
worden beantwoord.
Groet, juni 1992.
Kees van der Zei.
De duinen werden o.a. "vastgelegd" d.m.v. het planten van heidestruiken. Ook op deze foto links voor Kobus Timmer
en op de wagen Heintje Zomerdijk, met een "gewichtig" heer met hoed. cape en hond.
4