Strand gaf stukje historie prijs
Prehistorische
pioegsporen op het
strand van Hargen,
zomer 1991.
Foto: H. J. Snip.
Wie voelt niet een tikkeltje juttersbloed door de aderen gaan als men langs het strand lopend de aangespoelde rommel ziet en
daar toch eens even een meer dan aandachtige blik over laat gaan, of er zelfs met een voet of stok in gaat wroeten. Al verder
zwalkend loopt men over zand waaronder in de loop der jaren veel en van alles ondergestoven is. Moderne jutters gebruiken
dan metaaldetectors om de geheimen aan het zand te ontfutselen, maar soms is dat niet nodig. De zee neemt en de zee geeft
en zo kan het gebeuren dat er plotseling een onderlaag bloot komt. De hogere duinen zijn in de loop der tijden door
overstuiving gevormd. Hierbij is lager gelegen geestland overdekt. Bij Camperduin is evenwel sprake van afslag, terwijl er ook
weer sprake van verstuiving was. Hierdoor werd het strandoppervlak zo laag, dat de oorspronkelijke geestgrond weer
tevoorschijn kwam. In 1954 heeft men al eens een dergelijk stuk vrij gekomen grond onderzocht en toen sporen van vroegere
bebouwing aangetroffen. Zo trof men hoefsporen van vee en sporen van ploegen aan. Niet uitgesloten is, dat het hier sporen
van prehistorische landbouw betreft. Recentelijk slaagde onze dorpsgenoot Henk Snip er in dergelijke sporen te fotograferen.
Ook nu kan men op de foto's duidelijk de indrukken van hoeven en ploegen ontdekken.
G. M. Kramer.
Prehistorische
hoefafdrukken
van rundvee en
paarden.
Foto: H. J. Snip.
2
