Op de voorgrond Arie Snip met in zijn hand een z.g. "Bats", een speciale grote zandschop.
raam. Aan de achterkant eveneens een venster. In deze
hutten stond meestal een lange houten tafel met aan
weerskanten een houten bank. De planters kwamen soms
lopend uit Koedijk en Sint Pancras naar het werk in de
Schoorlse duinen.
Een hard bestaan. Het karig broodbeleg van deze arbeiders
bestond vaak uit gezouten andijvie of sperziebonen,
groenten die men zelf op een eigen tuin verbouwde
Zandmennerij
Er werd toen nog meer gesjouwd en gezwoegd in onze
duinen. Bepaald ook anders dan door de huidige
welvaartsmens, die al joggend door het duingebied gaat, op
de racefiets tracht wat vet kwijt te raken, of gezeten op de
mountainbike er niet tegenop ziet om zelfs langs niet
gebaande wegen te gaan, hetgeen de duinen nu niet
bepaald ten goede komt.
De mensen die destijds in de 'Zandmennerij* de lorries vol
met zand moesten scheppen, hadden het niet nodig aan
conditietraining te doen. Zij schepten het zand met een
'bats', een speciale, grote zandschop. Zwaar werk. Het
witte duinzand werd onder andere gebruikt om er
kalkzandstenen van te vervaardigen in de steenfabriek te
Schoorldam. Het zand werd ook naar Engeland ge
ëxporteerd waar men er glas van fabriceerde De kwaliteit
hiervan was echter niet erg hoog.
Arie Snip was een van de mensen die in de zandafgraving
hun brood verdienden. Zat het dagelijks werk erop, dan liep
Arie met een mand op zijn rug naar het strand en
sprokkelde hij daar brandhout, dat toen nog in overvloed
2
aanwezig was. Genoeg voor iedereen, want het inwonertal
van het dorp was laag.
Duintuinen
Evenals de arbeiders die de beplanting hebben aan
gebracht, hadden ook de inwoners van Groet een stukje
eigen tuin. In dit geval het duin. Deze tuinen lagen ter
hoogte van het ijswinkeltje van de familie De Klerk en de
woning van de familie Timmerman. Let men goed op, dan
kan men de omranding van deze duintuinen in het
betreffende gebied nog waarnemen.
Leendert Kok heeft tot 1950 zon duintuin als laatste
bewerkt. Deze tuin lag in de voormalige 'Zandmennerij*.
Op dit terrein lopen zo nu en dan schapen. Het betreft hier
de 'Pirolavallei'.
Dr. Staring
Al in 1865 werd er, hoewel dit in de dertiger jaren veel
omvangrijker werd aangepakt, met het beplanten van de
duinen begonnen. Dit in opdracht van de toenmalige
landsregering. Onder leiding van dr. Staring, een
landbouwkundige, werden Franse zeedennen geplant,
waarvan er nog enkele zijn. Daarnaast heeft men ook
Oostenrijkse en grove dennen gezet.
Winterdag
De planters in de dertiger jaren werkten ook s winters.
Vroor het, dan kon men niet planten omdat anders de
wortels van het jonge pootgoed zouden bevriezen. Daarom
