Over naamgeving, aanleg en broodwinning in
het Schoorlse duingebied
Wie zich nu in het prachtige duingebied van Schoorl en Groet bevindt, kan zich nauwelijks voorstellen
hoe dat er rond de dertiger jaren bijlag. Nu goed aangelegde paden door en langs een bebossing die
vanuit een visie op landschapsarchitectuur wordt onderhouden en aangelegd. Toen grotendeels een in
feite kaal terrein, waardoor paden en paadjes liepen die door de bewoners van Schoorl en de in de
duinen werkzame arbeiders waren uitgelopen.
Toch had het duinterrein van toen ook zeker zijn bekoring
en bekijkt men nu de oude ansichtkaarten, dan ontkomt
men bijna niet aan het verlangen de tijd even te kunnen
terugdraaien.
Onze dorpsbewoners herinneren zich die tijd nog wel en
van hen kan men dan ook de verhalen horen. Zij weten nog
de namen van de talrijke duinpaden en van overlevering
zelfs nog gebeurtenissen die veel langer geleden op de
duinen betrekking hadden.
Zo begroeven de Fransen, die in 1799 slag tegen de Engelse
en Russische invallers leverden, hun dode paarden aan de
voet van de duinen die men nu nog de "Raardenhemel"
noemt en waarop nu een uitkijkpost is gemaakt. Op oude
kaarten treft men ook nog het "Franse haventje" aan. Op
die plaats zouden de Fransen een kampement hebben
gehad.
Duinpaden die vroeger bestonden en door dorpsbewoners
werden gebruikt om het strand te bereiken, zijn later
afgesloten, begroeid en niet meer terug te vinden. Het
Schoorlse strand was in die tijd alleen lopend te bereiken.
Wel kon men via Camperduin bijvoorbeeld met paard en
wagen naar zee.
Bredere paden zijn ontstaan door het vervoer van
plantgoed met paard en kar. Op plaatsen waar nu de
speelweide is en de manege "Fbelenburgh", had men
kwekerijen waar vandaan de jonge aanplant naar het duin
werd vervoerd.
Ook waren er enkele proefkwekerijen aangelegd. Onder
andere in 1912 een kwekerij met een oppervlakte van 7500
m2 voor bosplantsoenen, fn de eerste wereldoorlog werden
hier haver en tuinbonen verbouwd. De resultaten waren
slecht en in 1923 is men met deze tuinbouw gestopt. Het
gaat om het gebied net ten noorden van het gegraven grote
duinmeer.
Heide hutjes
Op verschillende plaatsen in de duinen waren onder
komens gebouwd waarin de boomplanters bivakkeerden,
onder andere in de zogenaamde "Ijalkshoek" en op de
"Berkenstoof", namen die nu nog nauwelijks iets zeggen.
Die plantershutten waren met plaggen opgebouwd, terwijl
het dak uit een constructie van kippegaas en dennetakken
bestond. Asfaltpapier diende om het geheel waterdicht te
houden. Aan de voorkant van de hut was een deur met een
