Klaas van Urnen stccnspillen, bolspillcn. steenbussen, en ga zo maar door. Te veel ont op te noemen, bovendien eentonig en onleesbaar. Overigens ga zelf maar eens op een zater dagmiddag op de ntolcn kijken, vrijwillig molenaar T. Bos zal u mei plezier en zeer deskundig rondleiden. Wel genoeg tijd uittrekken, een molen is te vangen, een ntolcnaar die eenmaal praat echter niet te stuiten. Als u dtxir de molen bent geweest, komt u er niet als meel, misschien wel bcmccld, maar bijna zeker, als molengek uit. Ondertussen vraagt u zich wellicht af of er een eind is aan dit verhaal. Jawel, molenaarsminnaars mogen nu ook in sprookjes geloven. Als jc bij hel lx;gin van de eerste fase beweerde dat het de bedoeling van dit alles was weer graan met de molen te gaan malen, zou er een grote stilte gevallen zijn. En de blik zou boekdelen gesproken hebben. Zo'n blik die langs je heen staarde, zo van mij maak jc niks wijs, de Gelaarsde Kal heeft niet bestaan. Toch werd het geen kater, op vrijdag 30-1--*81 werd het werk aan de molen opgeleverd aan de gemeente Schoort Molenmakerij Sacndijck en J. Wittebrood van Gemeentewerken Schoorl hielden een laatste schouw en de eerste gerst werd gestort. Zaterdag daarop was de grote dag voor vrijwillig molenaar Tom Bos, de eerste gcrstebkxrm golfde in de zak. Arie Berkhout, molenaar van het Rode Hert in Oud- orp. komt met een paar zakjes mals van de fa. Tim merman en laat zijn zeer deskundig oog over het geheel gaan, volgens Tom Bos een goedkeurend ix«g. De mais wordt vcrmorscld tot meet De overbuurman van de molen, D. Kroon, kleinzoon van de laatste molenaar, laat als eerste na 47 jaar 25 kg tarwe tot meel vermalen ont onder zijn relaties te verdelen. De vrijwillig molenaar zelf eet s'avonds met het hele ge/in panne-koeken van de gerstebloem. En zo eindigt dit sprookjesachtige verhaat 8

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Scoronlo: uitgave van de cultuurhistorische vereniging Scoronlo | 1992 | | pagina 9