20.
Vandaar dat Ome Dirk pas zichtbaar werd
na de oorlog. Hij was een sjieke man uit
Den Haag, die netjes praatte, geen
Westfries zoals wij. Hij was altijd in pak
en rookte zijn onafscheidelijke pijp. Als
ome Dirk vakantie had kwam hij graag
voor een paar dagen naar zijn vroegere on
derduikadres, de familie Groot. Als hij
door een van ons werd opgemerkt, ging
dat in onze kinderrijke buurt als een lo-
heel goed. Ze waren vriendinnen en speel
den samen. Rina vond het heel erg dat de
familie Tromp ging verhuizen.
pend vuurtje rond: "Ome Dirk is er, ome
Dirk is er." Kinderen blij, moeders blij.
Ome Dirk zou de jeugd wel vermaken. Zo
vlak na de oorlog was er voor ons kinderen
weinig vertier.
Dus als ome Dirk kwam was er op de
buurt groot feest. Wij kinderen vonden het
toen heel gewoon dat ome Dirk ons ver
maakte, want hij was toch een kinder
vriend. Geen mens die er anders over
dacht. Wat deed ome Dirk zoal met ons.
Hij kon toveren. Een 'muisje' kwam zom
aar uit de mouw van zijn colbert gekropen.
Hij bezat ook een tol met touw erom heen
die hij heel behendig op je hand kon laten
draaien. Dat kriebelde dan op je hand. Met
Pasen verborg
hij prachtige gekleurde paaseieren en
mooie gevlamde stuiters in het gras.
De grotere kinderen kregen bijzondere
postzegels en begonnen zo een postzegel-
verzameling. Mijn oudste zus Marianne is
daardoor een verwoed postzegelverzame
laar geworden.
Ome Dirk was een niet onverdienstelijke
amateurfotograaf. Indertijd werden er niet
zoveel foto's genomen en vaak gaven de
talrijke kinderen ome Dirk inspiratie. Hij
gaf deze foto's dan aan de moeders die ze
prachtig vonden. Menig fotoalbum zal nog
gesierd zijn met een foto genomen door
ome Dirk. Wanneer het slecht weer was,
Hulde aan "Ome Dirk"
Ik was een jaar of vier dat er een einde
kwam aan de oorlog. Ineens bleek dat het
huis tegenover ons een "onderduiker" had
geherbergd: Hendrikus Renckens oftewel
"Ome Dirk" Niemand had daar een ver
moeden van gehad. Deze man was graficus
en werkte voor de oorlog bij een drukkerij
in Den Haag. Jonge jongens werden tij
dens de oorlog gedurende een razzia door
de Duitsers opgepikt om in Duitsland te
gaan werken. Al gauw werd dat bekend en
verborgen velen zich, meestal in boerderij
en of bij gewone burgers. Zo ook Dirk
Renckens "Ome Dirk". Hij hield zich
schuil bij de familie Ab (Bertus) Groot aan
de overkant van ons.
“Ome Dirk”
Ab Groot en zijn vrouw, met nog net de ramen van het melk
huisje, naast het huis van Gerbrand Langedijk,
Middenweg 515 (nu N.Beers)en het bruggetje waar Engeline
vaak gevist heeft.
