37.
Kan je wat vertellen over de goede doelen
waar jullie aan werken?
Wij kwamen vanaf 2004 al meerdere malen in
Pokhara in Nepal. Daar ontmoetten we Yuba, die
ons enkele jaren later vroeg of hij bij ons in
Nederland mocht wonen om zo een opleiding te
kunnen doen. We moesten daar natuurlijk wel
goed over nadenken maar uiteindelijk heeft hij 7
jaar bij ons gewoond: van zijn 20e tot zijn 27e.
Terwijl hij al 20 jaar, was hij in vergelijking met
de jongeren hier een puber van 14 jaar én in een
hele nieuwe wereld: andere gewoontes, andere
taal, nieuw schoolsysteem. Doordat hij bij ons 10
uur per week meewerkte, heeft hij heel snel
Nederlands geleerd: onze gasten spreken niet alle
maal Engels en zij probeerden hem wel te helpen.
Hij had een hoge sympathiefactor, hij was lief,
klein en een aardige jongen.
Met veel moeite heeft hij zijn HBO diploma re-
creatiemanagement bij InHolland gehaald. Veel
dingen kende hij niet: Wat was multiple choice?
Wat was een project? Daar werd hij getraind om
zelfstandig te zijn en te gaan delegeren. Het was
grappig om te zien hoe hij dat oppikte: na een
aantal jaren hoorde je het onwetend jongetje zeg
gen 'als jij dat nou even doet.
Doordat zijn Nederlands en zijn Engels net niet
goed genoeg zijn én deze tijd ook niet geweldig
Is het erg veranderd bij
De Bolle Buik?
Ja, Marvin heeft er wat moois van gemaakt. Hij
heeft ook zijn eerste jaar nodig gehad om z'n weg
te vinden, net zoals ik dat toen had. Hij heeft bij
de overname al het personeel overgenomen. Zo
ook Marc, die als 'n echte pannenkoekenbakker
het gezicht werd van De Bolle Buik.
is, was het vinden van een stageplek lastig, maar
werk vinden ook. Multinationals als Mac Donalds
en Burgerking gebruiken mensen als hij gewoon.
Nu werkt hij bij een pompstation en heeft een
vast contract. We zijn daar heel blij mee. Hij heeft
vastigheid.
November 2008 kwamen we voor 't eerst in
Gambia en wilden uiteindelijk iets doen voor de
mensen daar. We merkten dat naar school gaan
een probleem was, omdat de scholen ver weg ge
legen waren en er geen vervoer was. Dit resul
teerde uiteindelijk in een microkrediet aan Lamin,
een Gambiaanse jongen. Ook zijn broer hebben
we tijdelijk geholpen maar dat werkte minder
goed. Lamin is echter heel gedreven en sinds
2005 runt hij in de hoofdstad Banjul taxibedrijf
De Bolle Buik en onderhoudt met de inkomsten
zijn familie. Inmiddels rijden er 8 schoolbussen
en 1 taxi van De Bolle Buik Bijna alle auto's
zijn vanuit Nederland naar Gambia gebracht.
Voordat ze weggaan worden ze hier in de garage
gekeurd, daarna gaan ze per schip naar Dakar in
Senegal en dan over de weg verder naar Gambia.
Dat duurt een dag, maar tijd is daar minder be
langrijk. In Banjul worden ze dan overgespoten in
de bedrijfskleuren. We gaan een paar keer per jaar
naar Gambia om met eigen ogen te zien hoe het
met Lamin en zijn taxibedrijf gaat én hij komt re
gelmatig naar Nederland. Uiteraard gaat hij dan
ook naar restaurant De Bolle Buik!.
Yuba is op een reis meegegaan naar Gambia waar
hij vriendschap sloot met Lamin, twee werelden
ontmoeten elkaar. Hoe mooi is dat! Ze ontmoe
ten elkaar nu ook af en toe in Nederland.
Komen jullie nog wel eens bij
De Bolle Buik?
Eigenlijk tekort. Om daar nu te komen, is toch
lastig hoor: je ziet altijd alles en zit daardoor toch
niet echt rustig. De band met Marvin is een
vriendschap geworden. Hij komt vaak langs -
even sparren of stoom afblazen - zo blijf je toch
op de hoogte. Ik ben nog steeds ontzettend trots
op hoe Marvin het doet. Hij doet het onwijs goed
met 'mijn kindje'.
De Bolle Buik is echt een begrip geworden in
Heerhugowaard (en nu ook in Gambia)!
Gerrit, Lamin en Carla voor een schoolbus in
Gambia met logo van De Bolle Buik
