ALS DE HAAN VAN DE ST. DIONYSIUSKERK
HAD KUNNEN KIJKEN
den. Op een zeker jaar moest het kerkhof een
drastische opknapbeurt ondergaan. Veel grond
was er nodig. Een kunstmatig meertje werd de
oplossing. Dit werd het prachtige natuurbad
"Deiko". Een afkorting van "Door Eigen
Kracht Ontstaan". Er werd een
Stichtingsbestuur in het leven geroepen en vele
vrijwilligers hebben vooral in de avonduren
hun steentje, zeg maar STEEN, bijgedragen tot
de totstandkoming van dit prachtige natuurbad.
Honderden uit de polder, en mensen van heinde
en verre, zijn de kassa van Deiko gepasseerd.
Ik zie nog het houten bruggetje en de waterval
op mijn netvlies.
De Dreef
Waar nu de Dreef gelegen is, stond het patro
naat. Een zaal waar verschillende activiteiten
plaats vonden, bijv. gymnastiek. Ook diende
het als noodklas van de lagere school. De haan
heeft vele honderden jongens en meisjes rich
ting school en huis zien gaan. Ze kwamen via
de Hondenweg uit de beide richtingen van de
Middenweg.
Deze unieke haan die vroeger op de toren van de
Dionysiuskerk stond heeft door de tijd heen al veel aan
dacht getrokken. Museum "Het Oude Gemaal", het
vroegere Poldermuseum, is momenteel zijn standplaats.
Laten we eerst de Hondenweg (nu Van Veenweg) on
der de loep nemen. De haan zag nooit mensen van
dichtbij. Soms kwam de bekende Heerhugowaardse
elektricien Japie Borst via de klimhaken van de toren
bij de haan. Naast de haan was de bliksemafleider
met "gezegende bouten" gemonteerd.
Verzekeringstechnisch moest dit regelmatig worden
nagekeken. Japie had nog een functie bij de kerk. Hij
liep zondag's (de dag des Heren) met de klinkbuul,
door de kerk om het nodige geld op te halen om o.a.
stookkosten, bloemen en kaarsen te bekostigen.
Diezelfde meneer Borst, klein van postuur, was ook
iemand van het eerste uur die zijn rijbewijs wilde ha
len. Tijdens het toenmalige theorie-examen liet de
examinator een echt verkeersbord zien. De man ach
ter de tafel vroeg: "Meneer Borst, wat betekent dit
bord?" Japie antwoordde: "Dat zal jij niet weten!"
Mede door de wind of een briesjes werd de haan
zonder verzet in een bepaalde windrichting gestuurd.
De oostelijke richting, oftewel de Hondenweg, was
een favoriete richting. Tijdens de duisternis had het
koperen dier pauze, maar bij het krieken van de dag
en het gekukeleku van de echte hanen in de omge
ving van de kerk, kon hij zich uitleven over de
Hondenweg en naaste omgeving. De begraafplaats
achter de kerk was de dichtstbijzijnde locatie.
Vele Zuidenders hebben daar hun laatste rustplaats
gekregen. Ze mogen ook parochianen genoemd wor-
Co Zut
De winkel van Japie Borst met links Japie Borst, een meisje uit
Rotterdam dat daar in huis was om aan te sterken, en Dieuw Borst,
een zus van Japie. Op deze plek is nu Poort Halfweg.
De spits met haan van de Dionysiuskerk.
Is dit Smederij Okkerman of was het op deze foto
al Burger?
