nen die van oudsher erfelijk tot deze elite
behoren of personen die tot de adelstand
werden verheven door bepaalde verdien
sten.
Het is dan ook geen wonder dat er een
wetenschap bestaat die het ontstaan, de
ontwikkeling de vorm van wapens en het
gebruik daarvan, tot onderwerp van studie
heeft genomen. Deze kennis heet heral
diek (oftewel: wapenkunde). De heral
diek leert ons dat er in het algemeen drie
schildvormen bestaan. Verder dat men
eenvoud moet betrachten bij de keuze van
de figuren op het schild en dat het gebruik
van vier vaste kleuren wordt voorgeschre
ven, namelijk: rood, groen, zwart en
blauw (in vaktermen: keel, sinopel, sabel
en lazuur) plus goud en zilver. In het
Poldermuseum zijn er vanaf 2005 een aan
tal vakkundig geschilderde wapens van
heemraden uit de polderhistorie van
Heerhugowaard te zien. Deze voldoen
grotendeels aan de eisen die de heraldiek
stelt aan vorm en kleur van wapens.
Gemeentewapen
Laten we nu echter eindelijk te
rugkeren naar het onderwerp
waarvan we in het begin melding
maakten: het gemeentewapen. In
een boekje met de titel: 'De
Gemeentewapens van Nederland'
dat in 1960 werd uitgebracht in
de toen bekende Prisma-serie en
werd geschreven door de wa
pendeskundige' Klaas Sierksma,
staan alle wapens van het rijk, de provin
cies en de gemeenten in ons land afge
beeld. Over elk wapen worden enkele her
aldische bijzonderheden gegeven. Bij
Heerhugowaard vermeldt Sierksma dan:
In azuur een gouden korenschoof van
vijf aren tussen twee toegewende rei
gers van natuurlijke kleur, gebekt en
gepoot van goud, alles op een
grasgrond geplaatst (b: 8-12-1936)
Het wapen is voortgekomen uit het niet-
officiële wapen van de polder
Heerhugowaard. De betekenis is eenvou
dig af te leiden uit de geschiedenis van
polder en gemeente:
Heerhugowaard is een in 1629-1631
droog gemalen meer, waarvan water gras,
graan en reigers de kenmerken waren.
Het eerste deel van bovenstaande tekst
komt overeen met die van de bevestiging
van het wapen door Koningin
Wilhelmina. Van dit schrijven is een ko
pie in dit artikel opgenomen. Met b: 8-12
1936 wordt bedoeld: de bevestigingsbrief
is gedateerd: 8 dec. '36.
Voeten in aarde
Het heeft destijds veel voeten in de aarde
gehad voordat deze bevestiging officieel
werd gegeven. Anderhalf jaar eerder
toonde de burgemeester van
Heerhugowaard B.J. Sutman Meijer zich
nog zeer verbaasd (zie zijn brief d.d 21
juni 1934 waarvan een kopie in dit arti
kel) toen een bevoegde instantie n.l. De
Hoge Raad van Adel, hem liet weten dat
volgens het Register van Wapens zijn ge
meente helemaal geen wapen bezat. In
zijn brief kan men voorts lezen waarom
dat voor hem vrijwel ondenk
baar was.
Hoe het zij, er is tussen het be
stuur van de gemeente
Heerhugowaard en allerlei ge
wichtige instanties een uitge
breide briefwisseling geweest,
In het Regionaal Archief te
Alkmaar is dit na te lezen be
treffende tekst, tekening en
kleuren, voordat alles naar ie
ders zin en bedoeling was geregeld.
Hoe kwam het toch dat men zo moeilijk
deed als het ging om de acceptatie van
"bestaande"wapens? Dit was grotendeels
De drie belangrijkste
vormen van wapenschil
den
