EEN GESPREK MET ZUSTER GRE ROOD
"Alles heb ik altijd met plezier gedaan".
Siem Bakker Nzn
Als 19-jarige trad Gré Rood in bij de Missiezusters
Dienaressen van de Heilige Geest in het Limburgse
Baexem. Met haar kloosternaam Zuster Geertruidis
bleef zij bij wijze van spreken dicht bij huis: de voor
naam van haar moeder, Geertje Weel. Als religieuze zet
te zij een opvallende familietraditie voort van het gezin
waaruit haar moeder stamde. Uit het gezin Weel, wo
nende in de boerderij Vrede-Oord aan de Plempdijk,
kozen zeven zussen van haar moeder voor het klooster
leven. Gré komt uit een gezin van negen kinderen, van
wie de zes jongens allen bakker zijn geworden. Van de
meisjes koos alleen Gré voor het klooster. Tegenwoordig
woont en werkt zij in Uden.
Terugdenkend aan de familie Rood
Toen Gré in 1953 uit Heerhugowaard vertrok, was ik
negen jaar oud. Ik kwam wel eens in de bakkerswin
kel van haar vader Cor Rood aan de Middenweg
237, waar haar moeder dan hielp. Bij ons thuis op de
Lindenlaan werd in 1949-1950 het brood afwisse
lend door drie andere bakkers dan haar vader gele
verd: bakker Does uit de Van Veenweg ("Heel het
gezin juicht het uit voor Does zijn koekbeschuit!"),
bakker Boonstra van de hoek Lindenlaan-
Middenweg (voor de ramen staande keken we naar
de traag draaiende bak met het stugge roggebrood
deeg) én bakker Siemen Rood van 't Kruis. De laatst
genoemde is een oom van Gré.
De oorzaak van deze ingewikkelde broodbezorging
op de Lindenlaan was de voorafgaande driejaar du
rende nood-huisvesting van ons gezin aan de Jan
Glijnisweg 121. In mijn herinnering een idyllische
locatie. Schuin er tegenover zag je de hoge voetbrug
over de ringsloot en de molen aan de overzijde.
Hollandser wonen kun je niet bedenken. Eerder
Siberisch dan Hollands was de winter die we daar in
1946-1947 hebben beleefd. Mijn vader vulde een
emmer vol paling uit een door hem gemaakt wak in
het ijs van de ringsloot, bedekt met stro. De sneeuw
lag op 8 maart, toen mijn zus Ans werd geboren, nog
zó hoog dat er een noodoplossing moest komen om
haar gedoopt te krijgen in 't Kruis. Bakker Siemen
Rood verscheen met een arrenslee en ook ik mocht
mee. Tussen hoge sneeuwwanden gleden we over de
lange Jan Glijnisweg naar de kerk van de H. Familie.
Eenmaal verhuisd in de zomer van 1948 naar de
Lindenlaan liep ik langs de Middenweg naar de
school in de Van Veenweg, vier keer in de week vier
keer per dag, de zondagse wandelingen naar de
kerk en de keren dat ik misdienaar was niet mee
gerekend. Dit hield in datje van elk huis op de
route wist wie daar woonden. Zelfs wist je wie er
woonden in de Tweede Kil, waarvan het eerste
gedeelte ook wel "het pad van bakker Rood"
werd genoemd nu Van Loonstraat).
Op bezoek bij Gré Rood
Het was even zoeken naar de enige open toegang
tot het Retraitehuis aan de Volkelseweg 30 in
Uden. De verbouwing en uitbreiding tot een open
zorgcentrum zijn volop aan de gang. Een her
kenbaar pand op hetzelfde terrein is het
Arnoldusklooster, het tehuis van de Missiezusters
Dienaressen van de Heilige Geest. In Nederland
is deze congregatie een kleine, sterk verouderen
de communiteit geworden, maar binnen de ka
tholieke kerk vormt zij, aldus een brochure, een
missionaire gemeenschap van circa 3000 vrou
wen, verspreid over 5 continenten. Hun doel
groep: armen en zwakken voor wie de maat
schappij in allerlei opzichten weinig of geen
plaats of aandacht heeft. Dit betekent missionaire
inzet voor onder meer materieel en geestelijk ar
men, de rechten en waardigheid van de vrouw, de
Zuster Geertruidis Rood, geprofest, en ham
moeder, Geertje Weel, in Baexem 1956
