op de hoogte was van de dropping zou dit verteld
hebben aan een schoolkameraad wiens vader bij de
Landwacht zat. Daarbij zou hij vermeld hebben dat
een vrachtauto uit De Schermer gebruikt zou worden
om de wapens die gedropt zouden worden op te ha
len. Natuurlijk kan dit een rol gespeeld hebben, maar
het feit dat pas in de loop van de avond via de BBC
een slagzin voor de tweede keer uitgezonden werd
om daarmee aan te geven dat de dropping definitief
door zou gaan, maakt deze redenering twijfelachtig.
Henk Ranzijn, in het hoofdkwartier aan de
Noordervaart, bij Matthijs Koning had weinig tijd
toen rond half zes de ramptijding binnenkwam.
Annie Koning, Koerierster, snelde naar Alkmaar om
dokter Leeuwenberg te halen voor behandeling van
de gewonde. Dat was Jaap Wagenaar, wiens duim
was afgeschoten.
Jan Admiraal en Henk Ranzijn gingen toen snel naar
"Houtlust" om een grote hoeveelheid wapens van vo
rige droppingen weg te halen. Die wapens werden
ondergebracht in de gierkelder van Glijnis, ook aan
de Zuidervaart.
Zij waren kwart voor zeven daarmee klaar. Floor
Niele en Johan de Jong bleven voor bewaking in
"Houtlust" achter. Wie niets te vrezen hadden gingen
naar huis.
Toen kwam de tweede ramp. Frans van der Zeijden
werd geprest namen te noemen, hij wist weinig, maar
hij kende de naam "Houtlust". Zelf werd Frans een
maand later in Alkmaar bij de Wilhelminalaan door
de Duitsers gefusilleerd.
Om half 10 op 11 oktober 1944, stonden de Duitsers
voor de boerderij "Houtlust".
- De vader van de boer, Dirk de Boer, werd doodge
schoten, vluchtend naar zijn huis vlakbij.
- Piet de Boer zelf mocht nog afscheid nemen van
zijn vrouw en twee kleine kinderen, een van vijf
maanden en een van twee jaar. Toen maakte Duitse
kogels op het eigen erf een einde aan zijn leven.
- De boerderij werd in brand gestoken
- Floor Niele en Johan de Jong moesten schuilplaats
in het brandende hooi verlaten en werden buiten
door geweerschoten gedood. Dit lot deelde ook
Piet Wagenaar en Jan Walter, die na alle spanningen
een kopje koffie waren blijven drinken.
- De Duitsers voerden het vee af, maar
vonden geen wapens
- Nog een tweede boerderij, die van
Timmerman, met Kater als pachter,
raakte in brand en alleen die mocht
door de brandweer uit Alkmaar wor
den geblust
"Houtlust" werd herbouwd, maar voor
Trien de Boer-Stam, direct na de ramp
door Jan van Maarleveld naar haar ouders
in de Wijde Wormer gebracht, was geen
heling van wonden mogelijk. Ze woonde
nog jaren op de nieuwe boerderij en trok
toen naar Bergen.
Zij kan door haar werkzaam leven voor
anderen, met trots en verdriet op het verle
den terugzien. En de kinderen op hun va
der. Maar het is een schrale troost.
Voor de overigen nog in leven, is dit alles
een brok herinnering, dat nauwelijks ver
werkt, nooit tot in de kleinste bijzonderhe
den, zal worden vergeten. Door hen niet.
Door ons niet. Zeker niet als dit verhaal
wordt doorverteld.
Bronnen:
J.J. Schilstra: Brochure 1976, Het drama van
Rustenburg en "Houtlust"
Tekeningen: Henk Tol (1931-1987, tekenaar uit
Midden Beemster
W. Mugge: Verhaal over De slag bij Rustenburg
"Houtlustherbouwd