Wogmeer. Toen Radio-Oranje uit
Engeland de codezin: "Avondrood, wa
ter in de sloot", uitzond, wist een klein
groepje verzetsstrijders wat dit beteken
de.
Maar op 11 oktober, 's nachts om 3 uur,
werden de wapens niet gedropt. De
Engelse piloot kon het terrein niet vin
den. De lucht was donker en zwaar be
wolkt, zodat de piloot de lichtpunten
waarschijnlijk niet heeft kunnen zien,
maar ook omdat een Duitse jachtjager
hem achtervolgde. Hij vloog met zijn la
ding weer terug naar Engeland. Op de
grond was alles voor de ontvangst en
het vervoer klaar. De vrachtauto die no
dig was, reed in de nacht, rond half 4,
weg van boerderij "Houtlust". Naast de
chauffeur, Piet Wagenaar, zat de com
mandant, Gerard Veldman. In de ruimte
tussen de laadbak en de cabine stonden
Jan Admiraal en Jaap Wagenaar, ieder
gewapend met stenguns in de aanslag.
En achterin reden mee Koos van den
Berg, Piet Brunenkreef, Jan Walter,
Frans van der Zeijden en Arthur Brown.
Verzetsstrijders, maar gewone mensen
uit de samenleving: groenteboer, druk
ker, vervoerder, ambtenaar, mon
teur
Bij het naderen van de brug brandde er
een groen licht, alles veilig. Maar.... het
was niet veilig.
Nadat het vliegtuig zijn lading niet had
gedropt, werd de actie voor iedereen af
geblazen. De sectie van Nico
Waterdrinker had pech, zij fietsten rich
ting Rustenburg en toen ze bij de brug
kwamen bleek zich daar een groep
Duitse soldaten en landwachters te be
vinden. Er werd kort geschoten, de
groep van Waterdrinker kon zich echter
redden in de bermen en in nabijgelegen
boerderijen. De Duitsers vonden de lan
taarns met het groene en rode licht. Ze
zetten een val op door het groene licht
te laten schijnen toen de vrachtauto na
derde. Er was namelijk niemand die de
vrachtwagen nog op tijd had kunnen
waarschuwen.
De Duitsers vuurden het eerst. Gerard
Veldman was onmiddellijk dood. Jan
Admiraal en Jaap Wagenaar schoten
daarop hun stenguns leeg tot er geen
schot van de andere kant meer kwam.
Uit gesprekken is vast komen te staan,
dat tussen de 14 en 20 van hen zijn ge
dood. De vrachtauto was defect. Frans
van der Zeijden was gewond het riet in
gekropen. Hij is de volgende morgen
door de Duitsers gevonden en opgepakt.
Hij ontbrak dan ook, toen de anderen bij
hun vlucht naar Matthijs Koning in
Stompetoren in de berm dekking moes
ten zoeken terwijl de eerste Duitse over
valauto's voorbij raasden.
De vraag naar het waarom van de aan
wezigheid van de Landwacht in de
nacht van 10 op 11 oktober 1944 is nog
steeds weinig bevredigend beantwoord.
Naar een naoorlogse verklaring van de
Alkmaarse Hoofdlandwachter Van Der
Spek had de Landwacht die avond op
dracht mensen te ronselen voor het
Oostfront. De regionale Landwachters
bleken echter weinig trek te hebben in
een dergelijk ingrijpende taakstelling en
ze besloten op patrouille te gaan. Men
mag zich echter ook afvragen of de vij
and met de ligging van het terrein in de
Wogmeer op de hoogte was.
In het blad 'De Opmaak' van december
1998 verscheen een artikel dat de drop
ping verraden zou zijn. Een scholier die