Wogmeer. Toen Radio-Oranje uit Engeland de codezin: "Avondrood, wa ter in de sloot", uitzond, wist een klein groepje verzetsstrijders wat dit beteken de. Maar op 11 oktober, 's nachts om 3 uur, werden de wapens niet gedropt. De Engelse piloot kon het terrein niet vin den. De lucht was donker en zwaar be wolkt, zodat de piloot de lichtpunten waarschijnlijk niet heeft kunnen zien, maar ook omdat een Duitse jachtjager hem achtervolgde. Hij vloog met zijn la ding weer terug naar Engeland. Op de grond was alles voor de ontvangst en het vervoer klaar. De vrachtauto die no dig was, reed in de nacht, rond half 4, weg van boerderij "Houtlust". Naast de chauffeur, Piet Wagenaar, zat de com mandant, Gerard Veldman. In de ruimte tussen de laadbak en de cabine stonden Jan Admiraal en Jaap Wagenaar, ieder gewapend met stenguns in de aanslag. En achterin reden mee Koos van den Berg, Piet Brunenkreef, Jan Walter, Frans van der Zeijden en Arthur Brown. Verzetsstrijders, maar gewone mensen uit de samenleving: groenteboer, druk ker, vervoerder, ambtenaar, mon teur Bij het naderen van de brug brandde er een groen licht, alles veilig. Maar.... het was niet veilig. Nadat het vliegtuig zijn lading niet had gedropt, werd de actie voor iedereen af geblazen. De sectie van Nico Waterdrinker had pech, zij fietsten rich ting Rustenburg en toen ze bij de brug kwamen bleek zich daar een groep Duitse soldaten en landwachters te be vinden. Er werd kort geschoten, de groep van Waterdrinker kon zich echter redden in de bermen en in nabijgelegen boerderijen. De Duitsers vonden de lan taarns met het groene en rode licht. Ze zetten een val op door het groene licht te laten schijnen toen de vrachtauto na derde. Er was namelijk niemand die de vrachtwagen nog op tijd had kunnen waarschuwen. De Duitsers vuurden het eerst. Gerard Veldman was onmiddellijk dood. Jan Admiraal en Jaap Wagenaar schoten daarop hun stenguns leeg tot er geen schot van de andere kant meer kwam. Uit gesprekken is vast komen te staan, dat tussen de 14 en 20 van hen zijn ge dood. De vrachtauto was defect. Frans van der Zeijden was gewond het riet in gekropen. Hij is de volgende morgen door de Duitsers gevonden en opgepakt. Hij ontbrak dan ook, toen de anderen bij hun vlucht naar Matthijs Koning in Stompetoren in de berm dekking moes ten zoeken terwijl de eerste Duitse over valauto's voorbij raasden. De vraag naar het waarom van de aan wezigheid van de Landwacht in de nacht van 10 op 11 oktober 1944 is nog steeds weinig bevredigend beantwoord. Naar een naoorlogse verklaring van de Alkmaarse Hoofdlandwachter Van Der Spek had de Landwacht die avond op dracht mensen te ronselen voor het Oostfront. De regionale Landwachters bleken echter weinig trek te hebben in een dergelijk ingrijpende taakstelling en ze besloten op patrouille te gaan. Men mag zich echter ook afvragen of de vij and met de ligging van het terrein in de Wogmeer op de hoogte was. In het blad 'De Opmaak' van december 1998 verscheen een artikel dat de drop ping verraden zou zijn. Een scholier die

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2018 | | pagina 25