Hoe is Heerhugowaard betrokken geraakt bij het Bevrij dingsvuur Heerhugowaard krijgt elk jaar een schrijven vanuit Wageningen, om mee te doen aan de estafetteloop met het vuur. In 1992 heeft de gemeente de Triatlonvereniging DTC (Dutch Triatlon College) bereid gevonden om het vuur op te halen uit Wageningen. Het vuur werd rechtstreeks naar het gemeentehuis gebracht, waar de burgemeester, (Vermeer) het in ontvangst nam. Op het grote grasveld voor het gemeentehuis, met alleen maar gras. Dat was eigenlijk het begin. Daarna heeft in 1994 de familie Ottenbros zich over het Bevrijdingsvuur ontfermt. Zij hadden in de krant gelezen dat de atletiekvereniging uit Akersloot het vuur uit Wageningen ging halen. Na een handige afspraak heeft de familie Ottenbros toen, op de fiets, het vuur naar Heerhugowaard gehaald, vanuit de kerk in Limmen. Niet alleen de familie Ottenbros (8 personen) maar je kunt er ook beter een vreemde bij hebben. Dat werd Jos Rutte, hij was nl. ook zeer geïnteresseerd in het hele gebeuren. Zij brachten het vuur naar de Dionysiuskerk en de Heilig Hartkerk. Parochianen van deze kerken konden hun lichtjes aan dit vuur aansteken. Dit werkte alleen niet. Het sloeg in ieder geval niet aan. Zij brachten het vuur ook naar Hugo Oord en daar was het wel goed op zijn plaats. De familie Ottenbros heeft het vuur vele jaren uit Limmen opgehaald, tot HERA hun taak overnam. HERA, wat is de rol van de atletiekvereniging dan precies? Zo rond 2006 wordt het vuur vanuit Wageningen naar Heerhugowaard gebracht door de Atletiekvereniging HERA. Zij gaan op 4 mei met busjes naar Wageningen, on geveer 20 leden. Zij fietsen dan van Wageningen terug naar Heerhugowaard, afwisselend wordt er gefietst en gelopen. Bij het Wisselpunt, ongeveer halverwege, gaat een verse ploeg verder met het fietsen en lopen In de beginjaren brachten de lopers en fietsers van Hera het vuur direct naar het Monument: Vrouwen van Ravensbrück op de locatie ZuidwijkI Huygenhoek. Daarmee was het vuur in Heerhugowaard. Op een gegeven moment organiseerde Joost de Vries op het Raadhuisplein Bevrijdingspop. Wij, Jos en Co, vonden natuurlijk dat het bevrijdingsvuur daar ook naar toe moest. De Heralopers en fietsers waren bekaf van de hele tocht, zij hadden hun taak erop zitten en toen heeft Mart Kuiper op zijn skeelers het vuur van het Monument naar het Raadhuisplein ge bracht. Dat is een keer gebeurd. Van lieverlee kregen Jos en Co steeds meer ideeën, en heb ben ze de activiteiten met het verspreiden van het Bevrijdingsvuur verder uitgebreid. Ze dachten: "We gaan ze opvangen in Ursem, daar is een Elf Oktobermonumentje, dat is de eerste stop. Hier is het monument i.v.m. de slag bij Rustenburg op 11 oktober 1944. In Ursem wordt het bevrijdingsvuur door een afgevaardigde van het oranje-comité Ursem in ontvangst genomen en er wordt een stormlantaarn aangestoken die de hele dag blijft branden. De laatste jaren wordt daar door vlootaalmoezenier Frank Kamp een woordje gesproken. Zelfs pastor Paul heeft er wel eens het woord gevoerd. Vanaf deze locatie zullen oude legervoertuigen met oorlogsveteranen de hardloopgroep vergezellen naar Rustenburg en Heerhugowaard" Ursem, de Elf Oktoberstraat, waarom gaat Heerhugowaard daar naar toe? Dan komt er een stukje geschiedenis aan te pas. Co Zut, als postbode, weet natuurlijk veel van adressen, straten en waar de post bezorgd moest worden. Het gedeelte van de molens bij Rustenburg hoorde in de oorlog nog bij Heerhugowaard. Ook de brug, die nu de Gerard Veldmanbrug heet. De slag bij Rustenburg, met de Gerard Veldmanbrug was dus ook nog een onder deel van Heerhugowaard. Dat is de reden dat we in Ursem met de ceremonie begin nen. De samenwerking met de Stichting 4/5 mei? Zo rond 2013 hebben Jos en Co samen werking gezocht met de Stichting 4/5 mei. "We zijn lid geworden van deze Stichting en wij verzorgen hoofdzakelijk het 5 mei gebeuren. We wilden het in een groter ver band zien, met een breder draagvlak en ook i.v.m. de budgettering. Het bevrij dingsvuur met de estafetteloop is een mooie aanvulling op de herdenking en feestelijkheden van 4 en 5 mei. Zo zijn er in de loop van de jaren steeds meer her denkingsplaatsen in Heerhugowaard gere aliseerd. Het breidde zich uit als een olie vlek".

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2018 | | pagina 11