45.
functioneerde van 1966 tot 1972. Jaap
schraapt zijn keel. „Ze wilden mij als voor
zitter, maar dat werd mij te gortig. Ik had al
genoeg aan mijn hoofd." Hij werd vice-
voorzitter, Jan de Groot voorzitter.
„Het werd een administratieve verkaveling.
Het belangrijkste was een einde te maken
aan versnippering. Veel land- en tuinbouw
bedrijven hadden hier en daar een hoekje
land. Dat moest anders. Grotere kavels rond
het bedrijf, dat was de toekomst. Kopen en
verkopen, ruilen. Op zich voldeed de verka
veling van 1631 na de drooglegging nog
steeds. Er waren toen kavels van zes hecta
re in cultuur gebracht. Door de crisis in de
jaren dertig was enorme versnippering ont
staan. Er zaten zes tuinders op een kavel
van zes hectare. Dat moesten er één of twee
worden."
De gemeente was in de jaren van de ruil
verkaveling een geduchte partij op de
grondmarkt. Heerhugowaard had grond no
dig voor huizen en bedrijven. Voor een hec
tare betaalde de gemeente 12.500 gulden.
De kosten van de administratieve verkave
ling in Heerhugowaard vielen mee. De in
vestering bleef beperkt tot vier miljoen gul
den, weet Jaap.
Dijkgraaf
In de jaren zestig kreeg Jaap van Langen er
nóg een pet bij. Hij werd dijkgraaf van de
Polder Heerhugowaard. In 1967 nam hij de
plek in van Hein Stuijt. „Ik werd van de
straat geplukt", zegt hij over deze extra be
stuursfunctie.
Het voorzitterschap van het polderbestuur
paste hem als gegoten. Er waren veel raak
vlakken met zijn andere bestuurlijke activi
teiten. Ook als dijkgraaf kreeg Jaap van
Langen veel met de gemeente van doen.
„Burgemeester Molleman dacht alleen aan
bouwen. Wij trapten op de rem. Er moest
voldoende vervangend water komen."
„Dat betekende tien procent water per tien
hectare. Dus tien huizen minder op een hec
tare. Dat legden we vast in de Technische
Club. Ik zat daar in met ingenieurs en was
voorzitter. Ik was geen techneut, maar wist
wel alles van de logica van water." De vij
vers in woonwijken zijn het blijvende resul
taat.
Het was makkelijk praten met burgemeester
Molleman, de lijnen waren kort. Molleman
kwam in 1973 zelfs in het polderbestuur,
De laatste
Jaap van Langen werd de laatste dijkgraaf
van de Polder Heerhugowaard. Eind 1979,
twaalf jaar na zijn installatie, sloeg hij voor
de allerlaatste maal met de voorzittersha
mer. Als zelfstandig bestuursorgaan werd de
Polder Heerhugowaard opgeheven. Met
zestien andere polders ging
'Heerhugowaard' op in een nieuw, groot or
gaan. Waterschap Groot-Geestmerambacht
werd op 1 januari 1980 een feit.
Het gemor bij de op te heffen polderbestu
ren was groot. Jaap van Langen: „Ik be
greep dat het niet anders kon. Zo'n klein
schalige opzet werkte niet meer. Niet effi
ciënt. Een voorbeeld. Voor de aanleg van
een gas- of waterleiding door de polders
moest de Gasunie of PWN overleggen met
veel te veel besturen. Geen doen."
Feestweek
Met een feestweek vierde de Polder
Heerhugowaard in 1979 uitbundig haar
350-jarig bestaan. Jaap van Langen opende
op zaterdag 8 september de festiviteiten. Hij
is de boeken ingegaan als de 24e dijkgraaf
van Heerhugowaard.
Het allerlaatste polderbestuur van
Heerhugowaard bestond uit: J.C. van
Zaterdag 8 september
1979. Dijkgraaf Jaap
van Langen opent op
het bordes van het ge
meentehuis de Waardse
polderfeesten ter gele
genheid van het 350-ja-
rig bestaan van de
Polder Heerhugowaard.
Rechts echtgenote Toos
van Langen-de Wit.
