REÏNALDA FELDBERG OF VELDBERG 20. Herinneringen aan de lagere school U heeft haar niet gekend De kans is groot dat U haar nooit ontmoet heeft. Ze is ook al weer zo lang weg uit Heerhugowaard. Toch kan ik haar nog goed voor de geest halen; ze was een stevige meid, een type als Pippi Langkous, een halve kop groter dan de meisjes van onze klas. Ze was een beetje rossig, maar we zouden haar daar om nooit plagen met scheldwoorden als: "rooie". Nee, ze was voor ons een voor naam iemand, een deftig iemand, alsof ze van een andere planeet kwam. Alleen de naam al: Reinalda. Onze meis jes heetten: Geertje, Nellie, Annie, Trien, Corrie, Riek of Marietje. En Feldbergen hadden we ook niet in onze polder. Het gebeurde niet zo vaak dat er kinderen uit een andere landstreek bij ons op school kwamen. We dachten dat ze ergens uit de Achterhoek of Drenthe vandaan kwam. Ze sprak een ander dialect dan wij en als ze op school de beurt kreeg om een stukje voor te lezen, luisterden wij, jongens, aandachtig. Een leuk taaltje, dachten we dan. De hoofdmeester, meester Ohms, was in onze klas gekomen om haar aan te kondi gen. Hij vertelde dat haar ouders tijdelijk in het spoorhuis aan de Hoornse spoorlijn aan het eind van het Kilpad waren komen wonen. Haar vader werkte als lijnwerker bij het Spoorwezen en dan werd je zo nu en dan verplaatst. Dat werd door de spoormensen als heel normaal ervaren. Waarschijnlijk moesten er onderhouds werkzaamheden aan de spoordijk gebeu ren. Reinalda kwam dus tijdelijk bij ons op school. Wij, jongens, gedroegen ons een beetje béte voor zo'n nieuweling, maar daar trok Renalda zich weinig van aan. Ze was gewend van school te veran deren. Ik zie haar nog dagelijks een flinke af stand afleggen. Ze liep van het spoorhuis aan de Hoornse lijn, eerst langs de spoor lijn en sloeg dan de Kil in. Een stukje Middelweg en daarna de Hondeweg nu Van Veenweg) naar onze school. En 's middags weer terug. Ze zal tussen de middag wel overgebleven zijn. "Overblijven", was het woord, als je tussen de middagje broodje op school at. Het was in de Kil niet gevaarlijk voor een meisje alleen, want er stonden hier en daar huizen. In mijn herinnering komen daar van nog enkele namen naar boven, meest van gezinnen, die kinderen hadden van on ze leeftijd. Het verst weg van ons huis woonde aan de Kil de familie Klaas Vreeker, die enkele koeien had, waar we in de oorlog melk mochten halen. De dochters Truus en Gerie waren jarenlang de hulp voor mijn moeder. We mochten ons er warmen, als het buiten hard vroor en we verkleumd met ons melkemmertje aankwamen. (1942) Wat was dat heerlijk, tintelende handen bij de kachel! Dan was er de familie Kok. Mijn broer Leo was bevriend met hun zoon Jan en mijn jongere broer Hans speelde wel met hun zoon Koos. Ik zat met hun dochter Nelie in de klas. Omdat wij met hun kin deren bevriend waren, mochten we elk jaar met de koolschuit een dagje op vakantie met het hele gezin. Vader Kok bediende de motor en het roer met vaste hand. We pas seerden de Overhaal, als hij de boot op het buitenwater bracht. Daarna moesten we muisstil blijven zitten, voor we in Schoorl aankwamen. De ringvaart en het Kanaal waren in onze ogen zo breed en gevaarlijk! Vrachtschepen passeerden ons en dan schommelde de kleinere boot van Kok be hoorlijk. Of we al zwemmen konden, weet ik niet meer! De familie Van Baar woonde wat dichter bij de Middelweg en mijn zus Marietje, nu Ria, was er dikke vriendin met Greetje, waar Annie Laan, - u bekend van de vele bijdragen voor dit blad -, zich bijvoegde. Samen gingen die drie na de lagere school naar de Zusters van Oudenbosch om er voor onderwijzeres te studeren. De heren Kees Kok en Jan Laan waren met vele an deren in onze kleine gemeenschap de vak bondsmensen, die al te graaierige werkge vers bij de les hielden. Aan een kort zijpad van de Kil woonde de kolenboer Jak. Hij bracht met zijn paard- Tekst: Kees van Leeuwen Er waren in Heerhugowaard 4 kilpaden. De naam kit bete kend watergeul. Watergeulen zijn een restant van een vroegere - later in gedijkte - getijden- geul Boerderijen aan een kil konden zo hun producten over het water ver-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Overhaal: historisch magazine Heerhugowaard | 2017 | | pagina 22