den op de rug gedragen. Ik weet er een die
heette Klaas Schuit, die kwam altijd bij
mijn moeder langs. Er waren ook melk
venters die bij de deur langskwamen, dan
hadden ze een melkbus met een grote me
talen litermaatbeker met zo'n haak of een
kraantje onderaan de bus, dan konden ze
zo tappen.
Op de vraag naar kruideniers in
Heerhugowaard krijg ik antwoord, er wa
ren veel van die kleine kruidenierswinkel
tjes, dan kon je wat kopen zo over de
toonbank. Sigaretten of sigaren, sigaretten
kostten per pakje van 20 zo'n 15 cent de
duurdere als NorthState waren 25 cent.
Shag, Ibis shag, een lichte shag kostte 10
cent, daar zaten wel 50 a 60 sigaretten in!
Als ik om de zoveel maanden naar de kap
per ging kostte dat knippen 5 cent.
Spekkem aan de Stationsweg op het dorp,
Doodeman in de Noord, Siemen Vis aan
de Kerkweg, dat waren zo de kappers in
Heerhugowaard. Ze knipten met de schaar
en de handtondeuse. Het was thuis krap
met het geld, er werd zuinig mee omge
sprongen, het was niet van geef maar uit.
De vrouw van Siemen Vis heette Geertje
Pijs, haar broer Tom Pijs woonde op de
Stationsweg, hij was melkrijder voor hem
was dat Piet Hittema, na Siemen werd dat
Cor Kerkmeer, het was zwaar werk, de
melkbussen met 40 liter melk werden met
de hand zo op de platte kar getild, dat was
zo'n 55 kilo met de hand op de knie en op
de kar! Per boerderij hadden ze ongeveer
10 tot 15 bussen staan.
Petrus Blauw, had twee boerderijen. Een
hier aan de Middenweg en een in de
Berkmeer die verhuurde hij als zijnde he
renboer.
Dirk zegt, vergeet niet dat ik van mijn
vierde tot mijn negende jaar hier in de
Waard heb gewoond alles wat ik daarvan
vertel, heb ik al die tijd onthouden!
Wij gingen af en toe zondags wel naar de
Nederlands Hervormde kerk, hier in
Heerhugowaard in de Protestantse kerk
heb ik voor het eerst van mijn leven een
kerstboom gezien, een hele grote kerst
boom vol met kaarsen langs die kaarsen
zat een lont die werd aangestoken en die
vlam stak dan alle kaarsen aan, ja zegt hij
zo ging dat toen. Ik vond dat prachtig, dat
die kaarsen zo aangingen met zo'n draadje.
Het ging zo door de hele boom heen!
Er woonden toen niet zo veel mensen hier
in Heerhugowaard misschien 600 mensen,
het waren wel allemaal grote gezinnen 8 a
10 kinderen was algemeen.
Straatverlichting was er wel maar... zo'n
lampje gaf praktisch geen licht. De draden
voor de elektriciteit ging niet door de
grond maar van houten paal naar paal.
Auto's waren er niet af nauwelijks, als je
van heel noord Heerhugowaard naar
Alkmaar over de Middenweg fietste, dan
kwam je misschien een of twee auto's te
gen en die waren dan van de huisarts of de
burgemeester! Ik weet dat Dokter Spiering
hier in Heerhugowaard een autootje had
dat was zo'n sigaar model, instappen en
wegrijden!
Dirk Stuurman op zijn
praatstoel
